อวดผลงานวิชาคอมพิวเตอร์
นักศึกษาทุกคน ก่อนที่จะมาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยได้ ทุกคนย่อมเคยเป็นนักเรียน และผ่านโรงเรียนมัธยมมาด้วยกันทั้งนั้น
ย้อนนึกถึงสมัยเมื่อเราเรียนอยู่มัธยม ช่างแตกต่างกับชีวิตการเรียนมหาวิทยาลัยเสียเหลือเกิน
ข้าพเจ้าเรียนจบมัธยมต้นจากโรงเรียนนครสวรรค์ห้องคิงและเป็นห้องโครงการดาวรุ่งมุ่งสู่โอลิมปิก จบมัธยมปลายจากโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ โรงเรียนวิทยาศาสตร์ ที่เป็นโรงเรียนประจำและทุกคนเป็นนักเรียนทุน ทั้งสองโรงเรียนนี้มีความเหมือนกันบนความแตกต่าง คือได้ให้ประสบการณ์และบทเรียนที่ดีแก่ข้าพเจ้าในด้านต่างกัน แต่มีบุญคุณ ทำให้ข้าพเจ้าได้ดีจนถึงทุกวันนี้เหมือนกัน
ความสำเร็จของคนแต่ละคนนั้น กล่าวได้ว่าหนทางไกลหมื่นแสนลี้เริ่มต้นจากก้าวแรก ข้าพเจ้าเชื่อว่านอกเหนือจากครอบครัวซึ่งสำคัญเป็นอันดับหนึ่งแล้ว ชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยมมีส่วนสำคัญมากในการสร้างพื้นฐาน และบ่มเพาะรากฐานของชีวิตคนคนหนึ่ง สภาพแวดล้อมใน สมัยเรียนมัธยม และการสอนสั่ง ปลูกฝังจากอาจารย์ มีผลต่ออนาคตของนักเรียน ไปจนถึงจุดสูงสุดของชีวิต
สมัยมัธยมต้น ข้าพเจ้าเป็นนักเรียนอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีมาโดยตลอด อยู่หอพักที่มีอาจารย์หอพักดี เอาใจใส่ และเน้นให้เด็กมีระเบียบวินัย การเรียนในห้องเรียน อาจารย์ผู้สอนมีความสามารถและทำให้ข้าพเจ้าตักตวงความรู้ได้มาก นอกจากนั้นด้วยความสนใจส่วนตัว และการสนับสนุนของอาจารย์ ข้าพเจ้าจึงมักจะแข่งขันทางวิชาการและได้รับรางวัลทั้งในระดับประเทศหรือระดับจังหวัด สร้างชื่อเสียงให้แก่โรงเรียน ในสมัยมัธยมต้นข้าพเจ้ายังเป็นเด็ก ไม่เข้าใจการกระทำของคนอื่นสักเท่าไร และยังช่วยเหลือเผื่อแผ่เพื่อนๆหรือสังคมได้ไม่มาก ซึ่งในภายหลังได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ในสมัยมัธยมปลายสภาพแวดล้อมดีมากขึ้น และด้วยคุณภาพของโรงเรียน ข้าพเจ้าจึงยิ่งได้รับโอกาสมากได้พบกับสิ่งดีดี มีความรู้ ข้าพเจ้าไม่เคยต้องเรียนพิเศษเหมือนที่นักเรียนส่วนใหญ่ในประเทศเรียนกัน ข้าพเจ้ากลายเป็นนักกิจกรรม และได้ทำกิจกรรมต่างๆมากมาย ได้ความรู้และมีความสามารถในหลายด้าน เรียกได้ว่า ความรู้นอกบทเรียน ซึ่งยังผลความสำเร็จและทำให้เกิดประโยชน์แก่สังคมและก็ยังเป็นเช่นดังว่ามาจนถึงปัจจุบัน นอกจากนั้น ที่นี่ทำให้ข้าพเจ้าได้รู้จัก พบเจอกับเพื่อนที่มีความคิด มีความสามารถระดับประเทศหลายคน ข้าพเจ้าได้ประสบการณ์หลายอย่างที่ดี
ในสมัยมัธยม เรื่องหลักๆที่จะเป็นความประทับใจ และไม่ลืมเลือน สำหรับคนทั่วไป ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นเรื่อง “เพื่อน”
คุณแม่ข้าพเจ้ากล่าวไว้ว่า “เราจะสนิทกับเพื่อนตอนเป็นนักเรียนมัธยมปลาย มากที่สุด” และข้าพเจ้าเชื่อว่าคนหลายๆคนก็คงคิดเช่นกัน สำหรับข้าพเจ้าเอง คิดต่างไปเล็กน้อย เพราะข้าพเจ้าเป็นคนมีเพื่อนมาก และมีเพื่อนสนิทกันหลายคน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสมัยไหน มหาวิทยาลัย มัธยม หรือประถม จนไปถึงกระทั่งสมัยเรียนชั้นอนุบาลก็ตาม
เพื่อนในสมัยมัธยมมีผลกระทบต่อเราอย่างมาก ถ้าช่วยกันกระตุ้นการเรียนก็จะช่วยกันในทางที่ดี แต่หากชวนกันไปสำมะเรเทเมา ก็ทำให้เหลวแหลก ข้าพเจ้ามีเพื่อนทุกประเภท ตั้งแต่ขายยา เที่ยวผู้หญิง จนไปถึงระดับนักเรียนทุนโอลิมปิคต่างประเทศ ความสนิทกันนั้น ทำให้ข้าพเจ้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหลายวงการ มีเพื่อนทุกวงสังคม และข้าพเจ้าไม่เคยลืมเพื่อน หมั่นติดต่อกันอยู่เสมอ
สิ่งที่ข้าพเจ้าคิดว่าทำให้คนเราสนิทกันได้มากในสมัยเป็นนักเรียนมัธยม เป็นเพราะว่าความใสซื่อบริสุทธิ์ ไม่มีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องเหมือนตอนเป็นผู้ใหญ่
มัธยมที่ผ่านพ้นไปเป็นความทรงจำที่ดี เป็นเบื้องหลัง เป็นที่มาของตัวตนข้าพเจ้าในวันนี้ และสำคัญที่สุดคือเป็นแรงผลักดันให้ข้าพเจ้าและหลายๆคนเดินก้าวต่อไปในทางที่มุ่งไป เพื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีความสามารถ มีคุณธรรม ทำประโยชน์ให้แก่สังคม ไม่เสียทีที่เกิดมา ด้วยศรัทธา “สูญเสียเพื่อนดีดียิ่งกว่าเสียทรัพย์นับแสน แต่สูญเสียความเชื่อมั่นศรัทธายิ่งกว่าเสียเพื่อนหมื่นพันมหาศาล”
1.เรียงความโดยใช้ Notepad 2.ผลงานวาดภาพโดยใช้โปรแกรม MS paint
[ช่างเป็นหลักสูตรการเรียนที่เก่าแก่ ขนาด Storage media ยังใช้ Floppy Disk (A:) แผ่นสี่เหลี่ยม 1.44MB รุ่นเก่ากึกอยู่เลยล่ะครับ]