ข้อมูลประชาสัมพันธ์พรรค(2)

Leave a Comment

ข้อมูลประชาสัมพันธ์พรรค(2)

โปรดเลือก เบอร์ 1

นโยบายพรรค กับ การจัดตั้งสภานักศึกษา

สภาฯ(จากสมาชิกผู้แทนนักศึกษาทุกคณะ)มีอำนาจเรียกร้อง ต่อรองสิทธิประโยชน์ได้มากขึ้น

จากประสบการณ์การทำงานของแกนนำพรรค
มีส่วนในการผลักดัน ต่อสู้ ร้องเรียน เพื่อการพัฒนาคณะนิติศาสตร์, วิทยาลัยแพทยศาสตร์ และในหลายคณะ ปี
2549 – 2551มาแล้ว ได้ผลงานประจักษ์ชัด ทั้งเรื่องหลักสูตร, บุคลากร, อุปกรณ์, ห้องสโมสร, สถานที่ ฯลฯ

ดำเนินงานด้านงบประมาณ โปร่งใส และเป็นธรรม

งบประมาณปีละ 5-6ล้านบาท ตรวจสอบได้ ผู้แทนทุกคณะ(สภาฯ)มาร่วมกันตัดงบ อย่างเท่าเทียม

เสริมสร้างความสามัคคี สมานฉันท์ ในหมู่นักศึกษา

ทำงานเป็นทีม เชื่อมความสัมพันธ์อันดีระหว่างนักศึกษา ลดการทะเลาะเบาะแว้ง

เปิดโอกาสให้นักศึกษามีส่วนร่วม

ทั้งการทำกิจกรรม และการสร้างสรรค์สังคม ร่วมมือกันทุกคณะ/วิทยาลัย

พัฒนาการเมืองภาคนักศึกษา ให้มีความเข้มแข็ง

สภาฯมีอำนาจเต็มที่ ทั้งนิติบัญญัติและการตรวจสอบ สร้างสรรค์ พัฒนา เพื่อประโยชน์ของนักศึกษาอย่างแท้จริง

พฤหัสบดีที่ 15 มกราคม 2552 เวลา 09:00-16:00น ที่ทำการคณะ/สถาบัน/วิทยาลัย ของตนเอง

มารวมพลังนักศึกษากันเถอะ

พวกเราพร้อมใน

v ประสบการณ์การทำงาน ทีมงานทุกคนในพรรค ผ่านการทำงานใหญ่เพื่อสังคมมาแล้วทั้งสิ้น

o แกนนำการต่อสู้ ร้องเรียนเพื่อการพัฒนาคณะนิติศาสตร์, มีการประท้วงขับไล่ผู้บริหารหลุดพ้นอำนาจ

o แกนนำการต่อสู้ ร้องเรียนเพื่อการพัฒนาวิทยาลัยแพทยศาสตร์ ได้รับการพัฒนาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

o แกนนำการต่อสู้ ร้องเรียนเพื่อพัฒนาองค์กรอื่นๆ เช่น คณะแพทย์แผนฯ, ชมรมมุสลิม

o ผลงานการพัฒนาพื้นที่ห่างไกล, การปลูกป่าในที่ธุรกันดาร, การสร้างอาคารเรียนในชนบท

v มีวุฒิภาวะ

o วุฒิภาวะทางอารมณ์ พร้อมด้วยสติปัญญา ใช้สันติวิธี ไม่ก้าวร้าว ไม่ไร้เหตุผล

v ทำงานเป็นทีม

o ไม่มีโชว์อ็อฟเดี่ยว การทำงานเป็นทีมส่งผลดีต่อการผลักดันทุกคนมารวมพลังกัน

o มุ่งสร้างสภานักศึกษา ซึ่งประกอบด้วยตัวแทนจากทุกคณะ/วิทยาลัย เป็นการเชื่อมโยงความสัมพันธ์อันดีแก่ทุกคณะ/วิทยาลัย

v โปร่งใส ตรวจสอบได้

o งบประมาณทุกบาททุกสตางค์ จากเงินงบรายปีกว่า 5-6 ล้านบาท ต้องตรวจสอบได้

o การจัดสรรงบประมาณให้ชมรมต่างๆ เป็นไปอย่างยุติธรรม ด้วยการทำงานของสภานักศึกษา

o สโมสรนักศึกษา จะนำงบใดใดไปใช้ จะต้องผ่านสภานักศึกษาพิจารณา มิให้ใช้ในทางมิชอบ

v เรียกร้องผลประโยชน์เพื่อนักศึกษาอย่างแท้จริง

o ไม่มีประโยชน์แอบแฝงกับคณาจารย์, คณะกรรมการการเลือกตั้ง หรือผู้บริหารคนใด

o ผู้บริหารมีสิ่งใดไม่ถูกต้องเหมาะสม นักศึกษา “กล้า” ท้วงติง เพื่อการสร้างสรรค์

o สภานักศึกษาคอยตรวจสอบ/ถ่วงดุลอำนาจสโมสรนักศึกษา มิให้มีการทุจริต ประพฤติมิชอบ

o สภานักศึกษาคอยเรียกร้องเพื่อผลประโยชน์นักศึกษา เมื่อมีนักศึกษาปัญหา สภาช่วยเหลือ

v มีคุณธรรม

o ไม่คดโกง โกงกิน ไม่มุ่งสร้างศัตรู ไม่ทำร้ายทำลายอย่างไร้สติ

ไม่มีมือถือสาก ปากถือศีล พูดจริง ทำจริง ให้จริง

สุขสวัสดิ์ปีวัว ๒๕๕๒

4 Comments

สุขสวัสดิ์ปีวัว ๒๕๕๒

เป็นธรรมดาของผู้คนบนโลกนี้ ที่จะมีการเฉลิมฉลองปีใหม่ โดยยึดเอาวันที่1ของเดือนมกราคม ถือเป็นวันขึ้นปีใหม่ การเฉลิมฉลองทั้งหลายจะมีขึ้นทั่วโลก ตามโซนเวลาของแต่ละประเทศ จะมีประเพณีนับถอยหลังเข้าสู่วันใหม่ของปีอาจเป็นการเฉลิมฉลองตั้งแต่ปาร์ตี้เล็กๆ ไปจนถึงงานเคาท์ดาวน์รวมคนเป็นหมื่นเป็นแสน (บ้านเราคงไม่แปลกใจกันเท่าไร เพราะปีที่ผ่านมาก็มีการชุมนุมกันเป็นหมื่นเป็นแสนตลอดทั้งปี ฮ่า)

เทคโนโลยี และวิทยาการที่ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน ทำให้มนุษย์สามารถที่จะสร้างสิ่งช่วยในการเฉลิมฉลองให้สนุกสนาน ตื่นตาตื่นใจมากขึ้น ยิ่งใหญ่อลังการ แม้จะเผาผลาญงบประมาณหรือเงินจำนวนมากในช่วงเทศกาลวันปีใหม่นี้ ผู้คนจำนวนมากก็ยินยอม

ต่างจากในอดีต ประเพณีเฉลิมฉลองเป็นไปแบบเรียบง่าย(คุณย่าบอก) ไม่มีงานชุมนุมคนจำนวนมาก ไม่มีงานใหญ่โตเฉกเช่นทุกวันนี้ ไม่มีแสงสีเสียงหรือพลุสวยงาม อาจอธิบายได้ว่ายุคสมัยได้เปลี่ยนไป โดยเรารับวัฒนธรรมการเฉลิมฉลองยินดีจากทางตะวันตกเข้ามามากขึ้นด้วย

ทั้งนี้ การเฉลิมฉลองใดใดก็ตาม หากมีวัตถุประสงค์และวิธีการที่ดี ก็เปรียบเสมือนงานมงคล ที่คอยเติมเต็มกำลังใจของผู้ร่วมงาน ให้ต่อสู้ชีวิตบนโลกใบนี้กันต่อไปหลายคนบอกว่า นี่ทำให้ชีวิตมีสีสัน มากขึ้น แต่ก็ระวังหมดบั้นท้าย (ภาษาสุภาพ) ก็แล้วกันนะครับ

หากแต่บทเรียนจากทุกๆปี คอยย้ำเตือนคนให้ระมัดระวัง อุบัติเหตุ หรือเภทภัยต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นในช่วงเทศกาลนี้ได้ บางครั้งแม้เราจะระมัดระวังแล้ว หากคนข้างๆไม่ระมัดระวัง เราก็อาจจะเดือดร้อนไปด้วยได้ ที่กล่าวมานี้หมายถึงทั้งเรื่องการเฉลิมฉลองด้วยไฟ พลุ หรือวัตถุอันตรายต่างๆ และรวมไปถึงอุบัติเหตุจากการเดินทาง ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ เขาจึงเรียกช่วงเทศกาลนี้ว่า “7วันอันตราย” นั่นเอง

สิ่งที่เป็นต้นเหตุอีกอย่างหนึ่ง ที่คนโทษกันว่าทำให้เกิดอุบัติเหตุ ก็คือ “สุรา” สุราทำให้ผู้คนขาดสติ ขาดความระมัดระวัง ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้บ่อยๆ

แต่ความจริงทั้งหมดคือ ไม่ว่าจะดื่มสุราหรือไม่ หากประมาท ก็ล้วนทำให้เกิดแนวโน้มอุบัติเหตุต่อชีวิต และทรัพย์สินทั้งสิ้นดังนั้นจงตั้งสติอยู่ตลอดเวลา ไม่ประมาท

ปีใหม่ กับการก้าวต่อไปของชีวิต… ล้วนเหมือนกันตรงที่ว่า เมื่อเรามองย้อนไปยังอดีต ไปยังปีเก่าๆ ถึงสิ่งที่เราได้ทำ สิ่งที่เราได้คิด สิ่งที่เราได้รับ ล้วนเป็นบทเรียน…

บทเรียนที่จะทำให้เราคิดว่าเราควรมุ่งต่อไปในทางใด ได้ทบทวนตนเอง การกระทำใดดีและควรทำ การกระทำใดไม่ดีและควรหลีกเลี่ยง บทเรียนตั้งแต่เรื่องการคบแฟน, การเรียน, การดำรงชีวิต ไปจนถึงเรื่องระดับใหญ่ๆ เช่น เศรษฐกิจ, การเมือง, ภาวะโลกร้อน, โอบามา, โอวบามาร์ค ฯลฯ

บทเรียนที่จะทำให้เราระมัดระวังทุกขั้นตอนของชีวิต อย่าได้ยึดติดกับความผิดพลาดเดิมๆ จนไม่กล้าก้าวเดินต่อไป และอย่าผิดพลาดซ้ำรอยประวัติศาสตร์(เช่นเดือนตุลาทมิฬ มีตุลาทมิฬแล้วทมิฬอีก จนไหม้เกรียม เป็นเรื่องน่าเศร้าสลด และขออย่าให้เกิดขึ้นอีกเลย)

เราจะไม่ลืมความสูญเสียทุกครั้งที่สร้างประโยชน์แก่มวลมนุษย์และประเทศชาติ ความโศกเศร้า ผิดหวังในปีเก่า ล้วนก่อกำเนิดพลังที่จะต่อสู้ในปีใหม่

รวมถึงเป็นโอกาสอันดี ที่จะรำลึกถึงพระคุณของบุพการี, พ่อแม่, ญาติพี่น้อง, ครูบาอาจารย์, เพื่อนๆ ที่ดีต่อเรา ฯลฯ ผู้คนที่ช่วยเหลือเรา เมตตากรุณา และสอนสั่ง หล่อหลอมให้เรามายืนได้ถึงทุกวันนี้ รวมถึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้วด้วย

สำหรับผมเองคงต้องขอขอบคุณ INN News และพี่ที่ให้โอกาส มา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ

ทั้งหมดนี้ ปีเก่า เปรียบเสมือนการสั่งสมประสบการณ์ ก่อเกิดบทเรียน ให้ผู้คนเรียนรู้ และเข้มแข็งมากขึ้น และพร้อมจะมองโลกในแง่ดี มุ่งมั่น เดินต่อไปในปีใหม่

ขอให้ทุกท่าน เดินทางโดยสวัสดิภาพ จากปีเก่าสู่ปีใหม่ ด้วยใจ กายที่แข็งแรงครับ

กลอนปีวัวใหม่ กับการฉลองชัย๒๕๕๒

สวัสดี ปีใหม่มา อีกคราหนึ่งระลึกถึง ซึ่งปีเก่า เราผ่านพ้น

แม้ลำบาก หมั่นพากเพียร มุ่งอดทนนี่แหละคน ต้องเข้มแข็ง แรงใจมี

ก่อเกิดผล วีรชน คนสร้างชาติให้ก้าวหน้า หาอืดอาด อยู่กับที่

พรประเสริฐ ไม่เลิศสู้ คุณความดีจิตใจนี้ ยิ่งใหญ่กว่า หาอื่นใด

คิดอ่านดี ทำความดี ให้เสมอแลไม่เผลอ มัวประมาท ขาดสงสัย

ตรึกตรองการ งานทั้งผอง มองการณ์ไกลศาสน์ กษัตริย์ รัฐอยู่ได้ เพราะชนพลี

อุปสรรค ทั้งหลาย ที่กรายกล้ำคร้ามเจ็บปวด ชอกช้ำ อย่าถอยหนี

เป็นบทเรียน ปีวัวใหม่ สู้ชีวีมอบกลอนนี้ ให้พี่น้อง ฉลองชัย

…ณ ซอยอารีย์

โปรดเลือกพรรค คนละไม้ คนละมือ เบอร์1 เป็นสโมสรนักศึกษา

3 Comments

โปรดเลือก

เบอร์1

เป็นสโมสรนักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต 2552

 

download โฆษณาประชาสัมพันธ์ ด้านล่าง

   http://cid-523455b1dff1e65a.skydrive.live.com/embedrowdetail.aspx/Party/Posterparty1.pdf

ใครอยากเห็น?

6 Comments

ใครอยากเห็น?

เขียนคืนวันที่ 22 พฤศจิกายน 2551

สิ่งมีชีวิตดำรงอยู่ได้ ล้วนย่อมมีการต่อสู้…

                การต่อสู้ตั้งแต่ระดับเซลล์ ต่อสู้เพื่อจะดำรงชีวิตรอด ตั้งแต่สมัยกำเนิดโลก เซลล์ตัวแรก วิวัฒนาการจวบจนปัจจุบัน สัตว์เล็กสัตว์ใหญ่หลายล้าน นานาเผ่าพันธุ์ ต่างก็ต่อสู้เพื่อการอยู่รอด ไม่เป็นเหยื่อก็เป็นผู้ล่า

สำหรับมนุษย์ จริงๆ เราต่อสู้กันมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยเป็นมนุษย์ยุคหิน หาอาหารเพื่อมีชีวิตอยู่ พัฒนาการของมนุษย์เร็วกว่าสัตว์อื่นมากมาย ทุกวันนี้แม้ไม่ต้องทำอาวุธยุคหินไปล่าหาอาหาร แต่การต่อสู้ก็ไม่หยุดยั้งเพียงเท่านั้น

ทุกวันนี้ สำหรับมนุษย์ เป็นเรื่องการต่อสู้เพื่อการดำรงอยู่ ของหลายๆสิ่ง เช่น การอยู่รอดในสังคมที่ต้องใช้”เงิน”, การหาเลี้ยงปากท้องของตนเองและครอบครัว, การต่อสู้กับโรคร้ายต่างๆ

การต่อสู้อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญ เชิงพัฒนาจิตใจ หาใช่การต่อสู้ทางร่างกาย เช่นทุบตี, ชกต่อย, ทำร้ายกัน ซึ่งเป็นเรื่องป่าเถื่อนไป แล้ว การต่อสู้เชิงพัฒนาจิตใจ เช่น การไขว่คว้าหาความสุขในชีวิต, เรื่องธรรมะ, การเอาชนะใจตนเอง, การมีศีลธรรม-คุณธรรม, การต่อสู้กับความเห็นแก่ตัว, การต่อสู้เพื่อพัฒนาสังคม

ดังนั้นทุกวันนี้ การต่อสู้ของมนุษย์ก็ยังมีอยู่เสมอ และการต่อสู้อันประเสริฐ ย่อมแสดงถึงการพัฒนาเชิงจิตใจของมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็น ความพยายามเผยแพร่ธรรมให้แก่โลก ขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้า รวมถึงบรรดาอัครสาวก และสาวกผู้ประเสริฐในปัจจุบัน ในหลายๆประเทศ, ศาสนาต่างๆที่สอนให้คนเป็นคนดี, การลด ละ เลิก ความอยาก ของตน

                ที่กล่าวถึงเรื่องการต่อสู้นี้ทั้งหลายนี้ เพื่อที่จะกล่าวถึงการต่อสู้ ของ “พันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย” บ้าง

cheap-calling-to-thailand-flag

                หลายๆท่านที่มีโอกาสได้อ่านบทความของข้าพเจ้า ล้วนไม่ต้องสงสัย และเชื่อได้เลยว่า ข้าพเจ้าเป็นพันธมิตรฯ

                จริงๆแล้ว คำว่าพันธมิตรฯ อาจนิยามได้ว่าเป็นคนที่ไปร่วมชุมนุมกับพันธมิตรฯ เข้าข้างพันธมิตรฯ อยู่หลายครั้งหลายครา หลายคนมองข้าพเจ้าว่าหัวรุนแรง แม้ถึงขนาด ด้วยเหตุนี้ ข้าพเจ้าเคยโดนอาจารย์ที่เกลียดพันธมิตร กลั่นแกล้งมาหลายครั้งแล้ว เคยถูกคนด่าว่า ประณาม ถามว่า “มึงติดตามข่าวสารบ้านเมืองไป แล้วมึงคิดว่ามึงจะทำอะไรได้”

                ในความเป็นจริงแล้ว ข้าพเจ้าอยากให้ท่านผู้อ่านทั้งหลาย ได้เข้าใจว่า “จุดมุ่งหมายของข้าพเจ้า” คือสิ่งใด ซึ่งคงเหมือนกับจุดมุ่งหมายของหลายๆคนในสังคมนี้ ไม่ว่าเสื้อสีใด

                จุดหมายของข้าพเจ้า คือ การพัฒนาเปลี่ยนแปลงสังคมให้ดีขึ้น

            สังคมที่ดีขึ้น หมายถึงสังคมที่มีความสุขสงบ สังคมที่ผู้คนในสังคมไม่ว่าชนชั้นวรรณะใด สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข สงบ ไม่ทะเลาะเบาะแว้ง เข่นฆ่ากันตายเหมือนในปัจจุบัน มีความยุติธรรมที่มากขึ้น มีผู้บริหารและนักการเมืองที่สุจริตมากขึ้น ทำงานเพื่อชาติเพื่อแผ่นดินมากขึ้น

                สังคมไทยที่ดีขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากการเมืองดีแล้ว การบริหารจัดการทรัพยากรเพื่อพัฒนาทางสังคมเป็นไปได้ดี การส่งเสริมวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี การส่งเสริมการศึกษา ล้วนจะนำพาประเทศชาติให้พัฒนาได้ การส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรม ทำให้สังคมมีความสงบสุขมากขึ้น เศรษฐกิจแบบพอเพียง แบ่งปันกันมากขึ้น ไม่เอารัดเอาเปรียบกัน ขูดรีดเลือดเนื้ออย่างทุกวันนี้ ฯลฯ

                อ้าว… เหมือน ”การเมืองใหม่” ของพันธมิตรฯ เลยนี่นา

                ก็คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าพเจ้าเข้าร่วมชุมนุมกับพันธมิตร โดยหาใช่ว่าข้าพเจ้าคิดตามพันธมิตร ฟังเขา เลยบ้าตาม

แต่ ข้าพเจ้า คิด ก่อน เข้าร่วมพันธมิตร ด้วยซ้ำ

                ดังนั้น นี่คือคำตอบว่าทำไมพันธมิตรถึงต้องชุมนุม ทำหน้าที่แทนคนจำนวนมากของสังคม ที่มัวแต่เที่ยวเล่น สนุกสุขสรรค์ ท่ามกลางความทุกข์ยาก ความเดือดร้อนของประชาชน ของสังคมในปัจจุบัน

พันธมิตร ไม่จำเป็นของฝ่าแดด ฝ่าลมฝน มานั่งชุมนุมต่อต้านรัฐบาล ที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีทีท่าที่จะลาออกเลยสักที จนทุกวันนี้ถูกระเบิดเสียชีวิต อย่างน่าสลด ลองคิดถ้าผู้เสียชีวิตเป็นญาติของเรา จะเป็นเช่นไร ทำไมพันธมิตรยังต้องต่อสู้?

                ใครอยากเห็น สถาบันพระมหากษัตริย์ ถูกลบหลู่ดูหมิ่นไปมากกว่านี้ และโดยไม่รู้เลยว่าสถาบันพระมหากษัตริย์อยู่รอดได้ในวันข้างหน้าหรือไม่?

ใครอยากเห็น นักการเมืองโกงกิน ขายชาติ ขายแผ่นดินอีก การขายเขาพระวิหารแลกกับผลประโยชน์อดีตนายกฯ การออกนโยบายหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ที่ไม่เคยให้ประโยชน์กับประชาชน มีแต่หลอกลวงประชาชน นโยบายประชานิยม ที่ทำลายชาติทั้งสิ้น

                ใครอยากเห็น ความขัดแย้งในภาคใต้ ที่รัฐบาลไม่เคยทำสำเร็จ เพราะสร้างความร้าวฉานให้แก่ชาวใต้มามาก ทั้งอุ้มฆ่า-ถล่ม-สลาย, การไม่ให้ความยุติธรรมกับชาวใต้ จนทุกวันนี้ ฆ่า-ระเบิดกันทุกวัน และชาวบ้านไม่ให้ความร่วมมือใดใดกับรัฐบาลในการจับโจรอีก

                เหตุผลหลายๆอย่างนี้ ทำให้คนที่คิด “อยากเป็นคนดี ที่มีประโยชน์แก่สังคม” หลายคนออกไปร่วมชุมนุม

ในขณะที่หลายคนนอนเล่น เห็นคนตายเป็นเรื่องธรรมดา เห็นคอรัปชันเป็นเรื่องธรรมดา และตนเองก็อยากทำบ้างด้วย จึงเป็นที่มาของคำว่า “กลางกลวง” ไม่สนใจอะไรยกเว้นประโยชน์ตนเอง แล้วบอกว่าตนเองเป็นกลาง

                นักวิชาการ และคนที่เชื่อมั่นตนเองหลายคนบอกว่า ตนเองรู้จักคำว่าประชาธิปไตย ทั้งที่ชาตินี้ไม่เคยร่วมกิจกรรมทางการเมือง นั่งจิ้มแป้นพิมพ์ แล้วบอกว่าตนเองรู้จักประชาธิปไตย กิจกรรมที่ว่า ได้แก่ การเลือกตั้ง, การร่วมกิจกรรมสังคมต่างๆ, สิทธิ เสรีภาพจริงๆ, การชุมนุมแสดงพลังทางการเมือง

ก็เลยย้อนอดีตสักแค่ 3-4ปี ที่ผ่านมา วันนี้ประเทศชาติพัฒนาเปลี่ยนแปลงไปในด้านดีมากขนาดไหน ก็ไม่ใช่เพราะคนที่ล้วนอยากทำดี มีประโยชน์แก่สังคมหรอกเหรอ ทั้งผู้มีส่วนร่วมในสังคมภาคต่างๆ ประชาชน, NGO, ชนชั้นแรงงาน ฯลฯ

แต่สิ่งที่ถ่วงความเจริญไม่มีที่สิ้นสุด ก็คงยังเป็นการเมืองระบอบเก่า นักการเมืองเก่าๆ ที่คิดแต่โกงกินเพื่อตนเองอยู่ดี

สงครามครั้งสุดท้าย 23-24 พฤศจิกายนนี้ ไม่ว่าผลจะเป็นเช่นไร แต่ถ้าตราบใดที่ไม่เป็นดังพระบรมราโชวาทที่ว่า

"…..ในบ้านเมืองนั้นมีทั้งคนดีและคนไม่ดี ไม่มีใครจะทำให้ทุกคนเป็นคนดีได้ทั้งหมด การทำให้บ้านเมืองมีความปกติสุขเรียบร้อย จึงมิใช่การทำให้ทุกคนเป็นคนดี หากแต่อยู่ที่การส่งเสริมคนดี ให้คนดีปกครอง บ้านเมืองและควบคุมคนไม่ดี ไม่ให้มีอำนาจ ไม่ให้ก่อความเดือดร้อนวุ่นวายได้ ….."

k4

ก็จะเป็นดั่งพระบรมราโชวาท ที่ศักดิ์สิทธิ์ และทรงทอดพระเนตร เหตุการณ์ไกล

นั่นคือ จะเกิดความเดือดร้อน วุ่นวาย ถึงขนาด เสียชาติ เสียแผ่นดิน ไม่รู้ว่าจะนองเลือดกันอีกกี่ครั้ง ตราบใดที่คนเลวยังปกครองคนดี

เหตุนี้ จึงมีคำกล่าวจากเวที ที่ว่า “ถ้าแพ้ ก็ยกประเทศให้เขาไปเลย”

ขอให้ท่านผู้อ่านที่คิดอยากทำประโยชน์ให้สังคมบ้าง อย่านิ่งเฉย…และคงต้องถามว่า ใครอยากเห็น? ประเทศไทยล่มจมต่อหน้า อย่าลืมนั่งเฉยต่อไป

นักการเมืองโรคจิต(3)

3 Comments

นักการเมืองโรคจิต(3)

หมายเหตุ เขียนไว้ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2551 จะได้ลง Demo-Crazy.com เดือนพฤศจิกายน-ธันวาคม 2551

SL707332 copy

                ตอนสุดท้ายแล้วนะครับ สำหรับมหากาฬไตรภาค ฉบับ “นักการเมืองโรคจิต”

                มีเพื่อนสนิทนักศึกษาไทยในอเมริกาบอกผมว่า เวลาพูดถึงเรื่องการเมือง แล้วไม่พูดถึงคุณทักษิณ ก็เปรียบเสมือนไม่ได้พูดเรื่องการเมือง

                แสดงให้เห็นว่าคุณทักษิณเป็นตัวแทนการเปลี่ยนแปลงการเมืองไทยไปมากในช่วงไม่กี่สิบปี สร้างระบอบทักษิณหยั่งรากลึกลงไปถึงระดับรากหญ้า ทักษิณกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งการเมืองไทยไปแล้ว แม้ว่าในสายตาประชาชน พันธมิตรฯ จะมองทักษิณเป็นมารร้าย หัวหน้าตัวจริงรัฐบาลสัตว์นรก เทวทัต ฯลฯ ก็ตาม

ตัวผู้เขียนเองเรียนหมอ วิชาชีพทางการแพทย์เพียงอย่างเดียวอาจรักษาผู้ป่วยทางกายได้ หากแต่การพัฒนาประเทศชาติ การเปลี่ยนแปลงสังคมไทยนั้น ต้องใช้การรักษาทางจิตใจ ธรรมะ  คุณธรรม จริยธรรม ยกระดับสติปัญญา การศึกษา เผยแพร่ข้อมูลข่าวสารให้ประชาชนทั่วไป ตื่นตัว รับทราบในความเป็นไปทางการเมือง และทำความเข้าใจว่าประชาชนมีพลัง มีอำนาจ สามารถมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองได้ อย่างกรณีพันธมิตรที่เราเห็นนี้นั่นเอง ผู้คนที่ไม่ยอมทนปล่อยให้ความชั่วร้าย ต่ำช้า มาย่ำยีสถาบัน ปกครองประเทศ
[คลิกเพื่ออ่านต่อ Read more…]

กรณีแพทย์ปฏิเสธการรักษา

3 Comments

กรณีแพทย์ปฏิเสธการรักษา

ว่ากันว่าในสงครามทุกครั้ง… ตั้งแต่อดีตกาล วิชาชีพแพทย์-พยาบาล เจ้าหน้าที่ทางสาธารณสุข จะได้รับการยกเว้นจากสงคราม ห้ามยิง ห้ามทำร้าย เพราะวิชาชีพนี้ มีหน้าที่ช่วยเหลือผู้คนโดยไม่เลือกปฏิบัติ ไม่ว่าเป็นมิตรหรือศัตรู

ในบทบัญญัติบังคับในสนธิสัญญาเจนีวา สัญญาเพื่อการปฏิบัติต่อเชลยศึก ก็กล่าวถึงเรื่องการรักษาไว้ด้วย ว่าต้องมีการรักษาเพื่อประโยชน์ศัตรูหรือเชลยศึก โดยไม่เลือกปฏิบัติ นี่เป็นหลักมนุษยธรรมสากล

photo_doc_patient_resized

ในทางการแพทย์ ไม่เพียงแต่เรื่องสงคราม แต่เรื่องอื่นๆ แพทย์ย่อมพึงปฏิบัติต่อผู้ป่วยทุกคนอย่างเสมอภาค ไม่เลือกปฏิบัติ เป็นหนึ่งในหลักการจริยศาสตร์ทางการแพทย์ คือ ความยุติธรรม (Justice) และยังมีข้ออื่นๆอีก เช่น สิทธิผู้ป่วย(Automy), การทำเพื่อประโยชน์สูงสุดของผู้ป่วย(Beneficence), การไม่ทำร้ายผู้ป่วย(Nonmaleficence) เป็นต้น

ใคร่ขอยกตัวอย่างครับ

ในต่างประเทศ จะมีแพทย์อาสาขององค์กรเพื่อการกุศล และองค์กรเอกชน หลายองค์กร ที่ทำหน้าที่เข้าไปรักษาในพื้นที่สงคราม หรือพื้นที่ทุรกันดาร โดยเฉพาะถ้าพูดถึงองค์กรของสหประชาชาติ ทั้งส่วน WHO หรือ UNICEF ที่ช่วยเหลือเด็ก-เยาวชน ที่ได้รับภัยจากความยากจน ส่วนหนึ่งเป็นความพ่ายแพ้หลังสงคราม ไม่มีการเลือกปฏิบัติเชื้อชาติ วรรณะ ศาสนา แม้ว่าจะเป็นประเทศศัตรูก็ตาม

ในประเทศไทยของเรานั้น แพทย์อาสาฯ ช่วยเหลือผู้คน ก็มีมาก ข้าพเจ้าเคยเขียนเรื่องนี้ ในบทความ “ความสูญเสียของแผ่นดิน” กรณีแพทย์อาสา (พอ.สว.) และในภัยพิบัติต่างๆเราจะเห็นแพทย์อาสาสมัครช่วยเหลือผู้คนโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เช่นในตอนสึนามิ แพทย์จำนวนมากลงพื้นที่ไปช่วยเหลือผู้ประสบภัย หรือในภัยน้ำท่วมต่างๆนั้น จะมีผู้ปิดทองหลังพระเหล่านี้ คอยทำเพื่อผู้ยากไร้ ผู้ได้รับความลำบาก โดยไม่เลือกปฏิบัติ

ใน กรณีที่เป็นสงครามของไทยเรา คงนึกถึง เหตุการณ์ความไม่สงบในภาคใต้ จะเห็นได้ว่า แพทย์ก็ทำการทุกฝ่าย ทั้งทหาร ตำรวจ ประชาชน รวมถึงผู้ก่อการร้ายด้วย และจะสังเกตว่าผู้ก่อการร้ายก็มักจะไม่โจมตี วางระเบิดโรงพยาบาล

•••

มากล่าวถึงกรณีที่เป็นข่าวกัน ความว่า แพทย์หลายท่าน ปฏิเสธการรักษาตำรวจ หลังเหตุการณ์ 7 ตุลาคม 2551 ที่ผ่านมา ใช้เหตุผลว่า เพราะตำรวจไม่ปฏิบัติหน้าที่พิทักษ์ราษฎร กลับทำร้าย เข่นฆ่าประชาชน

มีผู้ขอให้ข้าพเจ้าเขียนเรื่องนี้ ต้องชี้แจงก่อนว่า ข้าพเจ้าเขียนบทความนี้ใน 2 ฐานะ คือ 1.ฐานะนักศึกษาแพทย์ 2.ฐานะประชาชนคนไทยคนหนึ่ง

การแสดงความคิดเห็นอย่างไร ก็ย่อมถูกวิจารณ์ และต่อว่า จากผู้ไม่ประสงค์ดี หรือผู้อยู่ฝั่งตรงกันข้าม แต่อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าคำวิจารณ์ใด ข้าพเจ้าขอขอบคุณมาก น้อมรับคำวิจารณ์เพื่อเป็นประโยชน์นะครับ

ความคิดเห็นครั้งนี้ ขอเรียนว่าเป็นการเลือกข้าง ข้างของความถูกต้อง ข้างของธรรม ที่เมื่อทำให้ใจเป็นกลางแล้ว

ข้าพเจ้าเห็นว่า วิชาชีพแพทย์ ไม่ควรถูกนำไปเชื่อมโยงกับทางการเมือง หรือความขัดแย้งทางการเมืองเลยเลย การแสดงออกทางสิทธิ เสรีภาพทางการเมือง เป็นสิทธิของแต่ละบุคคล แต่เมื่อเกิดข่าวเช่นนี้เกิดขึ้น เกิดการแถลงข่าว สื่อสารมวลชนติดตาม ก็เป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมา

ข้าพเจ้าเห็นอาจารย์แพทย์ สถาบันต่างๆ ผู้ปฏิเสธการรักษา อาจารย์แพทย์เหล่านี้ ถูกสังคมบางส่วน ต่อว่า และคลาบแคลงใจในความเป็นแพทย์ ผู้ดำเนินรายการทางวิทยุบางท่าน (ที่เป็นหม่อม) ก็โจมตี กล่าวหา ต่างๆนานา บ้างร้องเรียนแพทยสภาให้มาตรวจสอบ

อาจารย์แพทย์บางท่าน ได้ชี้แจงถึงสิ่งที่เกิดขึ้นไว้ว่า เป็นการแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ เหมือนเวลาพ่อแม่ขู่ลูกว่า “เดี๋ยวตีให้ตายเลย” แต่ก็ไม่เคยตีลูกให้ตายสักครั้ง ในกรณีนี้ก็เช่นกัน เป็นการย้ำเตือนตำรวจ ว่าอย่าทำร้ายประชาชน เป็นการย้ำเตือนไม่ให้ใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา

ถ้าถามข้าพเจ้าว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เหมาะสมไหม ก็คงมีคำตอบครับ

หลายคนถามว่า แพทย์สามารถปฏิเสธการรักษาได้หรือไม่

คำตอบคือ “ไม่ได้ครับ”

แม้ว่าจะเป็นฆาตกร ผู้ร้าย ขนาดไหน หรือเป็นเรื่องทางการเมือง จะปฏิเสธการรักษาคุณทักษิณ คุณพจมาน ชินวัตร หรือ บุคคลที่มีความคิดทางการเมืองตรงกันข้าม ก็ไม่ได้

อ่านประโยคข้างบนให้ดีนะครับ… พระราชบิดา หรือวงการแพทย์สากล ระบุไว้ชัดว่า การแพทย์ต้องเป็นการทำเพื่อประโยชน์สูงสุดของผู้ป่วย

แต่… ถ้าหากแพทย์ผู้รักษาไม่พร้อมจริงๆ

แพทย์ สามารถ “เลือกที่จะส่งต่อไปยังแพทย์ท่านอื่น เพื่อการรักษาที่เหมาะสมกว่า” ได้

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ ทางแพทยสภาได้แถลงไว้ รวมถึง กล่าวว่า หากผู้ป่วยไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรงถึงแก่ชีวิต หากแพทย์ท่านที่รับไว้รักษาตอนแรกไม่พร้อม ก็เลือกที่จะส่งต่อให้แพทย์ท่านอื่นรักษาได้

ดังนั้น ในกรณีข่าวที่เกิดขึ้นนั้น ถ้ามองผิวเผิน แพทย์ ถูกต่อว่าเป็นอย่างมาก ถูกสอบถามหาว่าจรรยาบรรณแพทย์อยู่ที่ไหน แต่ความจริงแพทย์ ข้าพเจ้าเชื่อว่า มีเหตุผลเพียงพอ และเป็นเรื่องส่วนบุคคลครับ

ถ้าเป็นแพทย์ ผู้ได้เห็นภาพเหตุการณ์ตำรวจเข่นฆ่าประชาชน ทำร้ายประชาชนคนธรรมดา ทำร้ายคนไม่มีทางสู้ จนบาดเจ็บ ล้มตาย ในจิตใจของแพทย์ท่านนั้นแม้ทำใจเป็นกลาง ก็อาจทำใจรับได้ลำบาก อาจมีภาวะบกพร่อง ไม่พร้อมทางจิตใจ มีความเสียใจ กลัดกลุ่ม อาลัย โศกเศร้า กับ สิ่งที่ตำรวจทำ คือนอกจากคุณตำรวจจะไม่ปฏิบัติหน้าที่รักษาประชาชนแล้ว กลับรับใช้ภาคการเมือง ทำร้ายประชาชน! ทำร้ายลูกของใครบางคน-ภรรยาสามีของของใครบางคน-พ่อแม่ของใครบางคน ยิงแพทย์ที่วิ่งเข้าไปช่วยเหลือผู้ป่วย ยิงทหารกาชาด ผิดหลักมนุษยธรรมสากลอย่างยิ่ง และที่สำคัญ ทำร้ายประชาชน พสกนิกร ลูกของแผ่นดิน

แพทย์ที่ไม่สามารถทำใจได้ อาจทำให้การรักษาคุณตำรวจอย่างไม่เต็มประสิทธิภาพ

ท่านผู้อ่านลองคิดนะครับ ว่าถ้าผู้ตาย ผู้บาดเจ็บเป็นญาติสนิท มิตรสหายเราดู ถ้าท่านเป็นแพทย์ท่านจะรักษาฆาตกรที่ฆ่าลูก ฆ่าพ่อคุณ รวมถึงทำร้ายเพื่อนแพทย์คุณด้วย คุณจะรักษาเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่

อย่าลืมว่าแพทย์ก็เป็นคน มีความเสียใจ สลด โศกเศร้าได้ ซึ่งความเสียใจนี้ ส่งผลต่อการรักษาครับ

ข้าพเจ้าจึงเห็นควรว่า เรื่องนี้ ทางที่ถูก ก็คือว่า หากแพทย์ที่รับผู้ป่วยไว้รักษา ไม่พร้อมทางจิตใจ การปฏิบัตินั้น คือไม่ใช่ปฏิเสธการรักษา แต่ทว่า เป็นการเลือกที่จะส่งต่อไปให้แพทย์ท่านอื่นที่พร้อมรักษาจะดีกว่า

และที่สำคัญ ก็ล้วนเพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยเอง

ดังนั้น ก็เหมือนเวลาที่คุณหมอป่วยเองนั่นแหละครับ แล้วจะให้การรักษาผู้ป่วยได้อย่างเต็มที่ได้อย่างไร (ในกรณีนี้เป็นการป่วยทางใจ)

551000012863101

551000012863102

551000013262902

551000013262903

551000013262905

นอกจากนี้ ในกรุงเทพฯ ยังมีแพทย์ที่พร้อมรักษาคุณตำรวจอยู่อีกนะครับ คุณตำรวจที่บาดเจ็บจากการไปไล่ทุบตี ยิง ประชาชน สามารถเลือกได้!

แต่ในกรณีว่า ถ้าผู้ป่วยบาดเจ็บสาหัสมาจริงๆ แพทย์ก็ต้องรักษาครับ

ในขณะ ถ้าเป็นคนทั่วไป ไม่ใช่แพทย์ เห็นฆาตกร ก็สามารถเลือกที่จะไม่สนใจใยดีได้ โดยไม่ถูกสังคมต่อว่าขนาดนี้ ในหลายๆครั้งที่ฆาตรกรถูกประชาชนประชาทัณฑ์

ในวงการแพทย์เราไม่สามารถทำร้ายใครได้ครับ และไม่สามารถลงทัณฑ์ใครได้ด้วย แพทย์ต้องคงยัดมั่นในจริยธรรมแห่งวิชาชีพ เพื่อธำรงไว้ซึ่งเกียรติ ศักดิ์ศรี และเพื่อ “ประชาชน” ไม่ใช่แค่เพื่อตำรวจ

ก็ตรงกันกับ บทบัญญัติบังคับในสนธิสัญญาเจนีวา สัญญาเพื่อการปฏิบัติต่อเชลยศึก ที่กล่าวถึงเรื่องการรักษาไว้ การรักษาเพื่อประโยชน์ศัตรูหรือเชลยศึก โดยไม่เลือกปฏิบัตินั้น ไม่ได้ระบุไว้ว่าต้องเจาะจงแพทย์ผู้รักษา เพราะหากแพทย์คนแรกที่รับไว้ ไม่พร้อมรักษา ก็ส่งต่อให้แพทย์ผู้อื่นที่พร้อมจะดีกว่า

และถูกต้องตามจริยศาสตร์ทางการแพทย์ ล้วนทำเพื่อประโยชน์ของผู้ป่วยที่มารักษา

ถ้าเป็นข้าพเจ้าเอง ด้วยความเศร้าสลด ไม่พร้อมที่จะให้การรักษาผู้ป่วยอย่างเต็มประสิทธิภาพ ไม่ใช่แค่คุณตำรวจ แม้จะเป็นผู้ป่วยคนอื่นๆก็ตาม ก็คงรบกวนอาจารย์แพทย์ท่านอื่นดูแลแทน นี่ถือเป็นการทำเพื่อประโยชน์สูงสุดของผู้ป่วย ครับ

ดังนั้น เรื่องจากข่าวครั้งนี้ จะ ถูกจะผิด ขึ้นอยู่กับเจตนาของแพทย์ในข่าว หากแพทย์ผู้แถลงการณ์ ทำด้วยจิตใจอคติต่อตำรวจ คิดร้าย ประทุษร้าย ย่อมไม่เหมาะไม่ควร

แต่หากทำด้วยจิตใจมุ่งหวังดีเพื่อประโยชน์ของตำรวจที่บาดเจ็บ ก็ถือว่าถูกต้องแล้ว ลดความเสี่ยงในการรักษาที่ไม่เต็มศักยภาพ

รวมถึงเป็นการมุ่งหวังตักเตือนคุณตำรวจ ที่ทำร้ายประชาชน ให้เข้าใจถึงหน้าที่ของตน

นี่คือการที่แพทย์ไม่ใช่แค่เพียงรักษาผู้บาดเจ็บเท่านั้น ไม่ใช่แค่หุ่นยนต์รักษา แต่เป็นคนที่ดี ที่มุ่งหวังตักเตือนสังคม ตักเตือนผู้ทำร้ายประชาชน ให้เลิกกระทำการชั่วร้าย ทำร้ายมนุษย์อย่างผิดหลักมนุษยธรรม

เป็นการรักษาสังคม ไปด้วยในตัว น่ายกย่อง สรรเสริญ…

“ฉันไม่ต้องการให้พวกเธอเป็นเพียงหมอเท่านั้น แต่ฉันต้องการให้พวกเธอมีความเป็นมนุษย์ด้วย”

พระราชดำรัส สมเด็จพระราชบิดา

กล่าววันพระราชทานเพลิงฯ อ.บุญเชียร

6 Comments

ท่านประธานในพิธี ท่านคณาจารย์ ท่านแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน และนักศึกษา-ลูกๆของอาจารย์บุญเชียรทุกคน

กระผมนายชเนษฏ์ ศรีสุโข ตัวแทนนักศึกษาแพทย์

ใคร่ขอกล่าวความในใจที่พวกเรามีต่อคุณแม่บุญเชียร

SL707551

อาจารย์บุญเชียรครับ ท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆดำทะมึน ละอองน้ำโปรยลงมาจากเบื้องบน…เพราะมัน เป็นหน้าฝนนะครับอาจารย์ ท้องฟ้าที่มืดครึ้มนี้ไม่ต่างจากหัวใจของพวกเรา-ลูกๆที่อาจารย์รักและเอาใจใส่เปรียบดังลูกในไส้ของท่านอาจารย์

อาจารย์ครับ พวกเราไม่พบอาจารย์มาเป็นสัปดาห์ๆ ไม่ทราบว่าอาจารย์เจ็บป่วยหนักหนาเพียงใด แต่ถ้อยคำที่อาจารย์ส่งมาถึงพวกเรา ยังเป็นห่วงพวกเราหนักหนา บอกให้พวกเราขยันเรียน ตั้งใจ เพื่อการสอบให้ผ่านให้ได้ คำพูดสุดท้ายที่ได้กล่าวกับผม คือ “ไม่ต้องมาเยี่ยมเด็ดขาดนะ”

อาจารย์ครับ นับตั้งแต่วันนี้ไป เวลาเรามีปัญหา เราจะไปเล่าปัญหาให้ใครฟังได้อีก เหมือนที่อาจารย์จะสั่งสอน ให้กำลังใจด้วยเสียงอันดัง แต่เปี่ยมด้วยความเมตตา ช่วยเหลือนักศึกษาทุกคน เป็นทั้งเบื้องหน้า และเบื้องหลัง อย่างเต็มที่ อย่างสุดความสามารถ

ผมเป็นนักศึกษาคนหนึ่ง ที่ชอบไปหาปรึกษาอาจารย์ครับ อาจารย์ไม่เคยถือยศถาบรรดาศักดิ์ อาจารย์ให้ความใกล้ชิดแก่พวกเราอย่างที่ไม่มีใครให้กับพวกเรา อาจารย์ดีใจทุกครั้งที่นักศึกษาได้เข้าไปพูดคุยกับท่าน

ยิ่งพวกเรารู้จักอาจารย์มากขึ้นเท่าใด พวกเราก็รู้ว่า อาจารย์บุญเชียรไม่เคยแก่เฒ่า ทั้งความคิดและการปฏิบัติ อาจารย์เป็นคุณแม่สาวสวย สิ่งที่อาจารย์ทำนั้น เป็นสิ่งที่สาวสวย ผู้แข็งแกร่งเท่านั้น ที่จะทำได้…

ในต้นปีพุทธศักราช 2550 พวกเรานักศึกษาแพทย์กว่าหลายร้อยชีวิต ไปดักรอพบอาจารย์ เพื่อขอให้ช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆเกี่ยวกับการตัดเกรด โดยคาดหวังว่าอาจารย์จะเป็นที่พึ่งพิงให้พวกเรา และพวกเราก็คิดไม่ผิด อาจารย์จะคอยต่อสู้กับความไม่ถูกต้อง ความอยุติธรรมต่างๆ เสมอมา

อาจารย์ให้ความรัก ดูแลนักศึกษาทุกคนอย่างทั่วถึง ไม่มีรักใครชอบใครเป็นพิเศษ อาจารย์ดูแลสารทุกข์สุขดิบ ของนักศึกษา อาจารย์มิใช่เป็นเพียงคณบดีของวิทยาลัยแพทยศาสตร์ อาจารย์ทำทุกอย่าง อาจารย์เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา เป็นทั้งคนคอยยุติการทะเลาะวิวาทเวลานักศึกษาทะเลาะกัน เป็นทั้งแม่บ้าน รักษาความสะอาด เป็นคนรักษาความปลอดภัย เดินตรวจตราทุกที่ เป็นตำรวจทหารที่คอยดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อย และปกป้อง ป้องกันอันตรายทุกสิ่งทุกอย่างแก่พวกเรา อาจารย์เป็นแม่พระ สอนสั่งจริยธรรม ศีลธรรมสังคม เป็นแม้กระทั่งนายธนาคาร ที่แอบให้เงินกู้ยืมแก่นักศึกษาหลายคนทุกเดือนๆ อาจารย์บอกพวกเราว่า “เธอจะเป็นผู้ใหญ่ เธอต้องรู้อะไรอีกมาก” อาจารย์เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพวกเรา เป็นดั่งคุณแม่ของทุกคนที่ไม่ว่าพวกเราจะทำตัวเลวร้ายแค่ไหน อาจารย์พร้อมจะให้อภัย และสั่งสอนเสมอ

อาจารย์เป็นนักวางแผน มีโครงการมากมายที่ช่วยเหลือให้นักศึกษากระตือรือร้น ขวนขวายอ่านหนังสือ ตั้งใจศึกษาเพื่อสอบใบประกอบวิชาชีพ อาจารย์จะดีใจทุกครั้งที่นักศึกษาสอบได้คะแนนดี หัวใจของอาจารย์นั้นงดงาม มีแต่ให้ และหาทางออกให้ทุกคนเสมอ

อาจารย์เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ความสวยของอาจารย์เกิดจากการต่อสู้อย่างดุเดือด ต่อสู้ตลอดเวลา เพื่อนักศึกษา ใครก็ตามที่มาทำร้าย มาดูถูก มาต่อว่านักศึกษา มากลั่นแกล้ง เอาประโยชน์จากนักศึกษานั้น ไม่ว่าคนนั้นจะใหญ่โตมาจากไหน อาจารย์ไม่กลัวเจ็บไม่กลัวเดือดร้อน อาจารย์จะเข้าไปต่อสู้ชนิดว่า อยู่ร่วมโลกกันมิได้แล้ว มีคนเล่าให้ผมฟังว่า สมัยก่อน อาจารย์ เคยแม้กระทั่งชกต่อยกับผู้ชาย นี่คือความเป็นนักเลงของอาจารย์ ที่เวลาผ่านไปสามสิบสี่สิบปี เพื่อสิ่งที่ถูกต้องแล้ว อาจารย์ไม่เคยเปลี่ยนไป ต่อสู้เพื่อพวกเรา…

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดทั้งหลายทั้งปวง เป็น ยิ่งกว่าความพึ่งพิง ยิ่งกว่าความเมตตากรุณาหาที่สุดมิได้ ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่สานความสัมพันธ์ ตั้งแต่นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ถึง ปี6 อาจารย์เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของนักศึกษาทั้งมวล โดยที่อาจารย์อาจไม่รู้สึกตัว อาจารย์จำได้ไหมครับ พวกรุ่นน้องแต่งเพลง ร้องเพลงให้อาจารย์ฟัง นักศึกษาเอาของฝากติดไม้ติดมือมาให้กำลังใจอาจารย์ พวกเราประชุมกันสรรหาสารพัดวิธีแสดงความเคารพรักท่านอาจารย์ ตอนแรกพวกเราคิดว่าสิ่งที่เราทำจะทำให้ท่านอาจารย์ดีใจ อาจารย์เฉลยว่า สิ่งที่อาจารย์ต้องการที่สุด ดีใจที่สุด คือให้พวกเราสอบผ่านใบประกอบฯทุกคน เรียนจบไปเป็นแพทย์ที่ดี เพียงแค่นั้นจริงๆ [-]

ย้อนไปปีก่อน หลายคนตกใจครับ เมื่อทราบข่าวว่าอาจารย์เป็นโรคร้าย แพร่ลามไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย ผมและเพื่อนไปเยี่ยมอาจารย์ที่ รพ.จุฬาฯ อาจารย์ยังยิ้มบอกพวกผมว่า “ครูไม่เป็นไร นี่ ถ้ายาไม่ตอบสนอง ครูคงตายในเจ็ดวันแล้ว” [-]

อาจารย์ทำเป็นไม่ป่วย ไม่ว่านักศึกษาจะจัดกิจกรรมอะไร จัดงานที่ไหน ออกต่างจังหวัด ไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียว อาจารย์จะเดินทางไปให้กำลังใจพวกเราทุกที่ อาจารย์ช่วยหางบมาสนับสนุนนักศึกษาได้เสมอ สนับสนุนการสร้างสรรค์ สร้างประโยชน์ของสังคม แม้แต่รุ่นพี่พวกเราที่จบไปแล้ว อาจารย์ก็ยังยินดีช่วยเหลือ เดินทางไปหาสู่เสมอ หลายคนถามผมว่า ข่าวที่ว่าอาจารย์เป็นโรคร้ายนั้น เป็นข่าวโคมลอยใช่หรือไม่ พวกเราก็หวังว่าจะให้เป็นเช่นนั้น… [-]

ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา อาจารย์เหน็ดเหนื่อย ร่างกายอาจารย์อ่อนแอลง น้ำหนักลดเป็นสิบกิโล อาจารย์ทำตนว่าแข็งแรง อาจารย์ต้องคอยแอบคนอื่น ไปหลบตามมุมเงียบๆเพียงเพื่อที่จะเหนื่อยหอบ แกล้งทำเป็นแข็งแรงทั้งที่เดินขึ้นบันไดสองสามขั้นยังไม่ไหว [-] ผมเคยสงสัยและถามอาจารย์ว่า ทำไมอาจารย์ถึงยังต้องมาทำงานอยู่อีก ทำงานคณบดีที่เหน็ดเหนื่อย วุ่นวาย ทรมานร่างกายและจิตใจ ทั้งที่อาจารย์มีทุกอย่างพร้อมแล้ว มีครอบครัวที่อบอุ่น มีบริวารผู้คนรู้จักรักใคร่ มีเงินทองทรัพย์สินจนไม่ต้องหาเงินอีก อยู่บ้านไม่สบายกว่าหรือครับอาจารย์ อาจารย์ตอบผมว่า “เมื่อรับตำแหน่งมาแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด” “สิ่งที่ครูทำทุกวันนี้ เพื่ออนาคตอีกสิบปียี่สิบปีข้างหน้าของพวกเธอ” “ขนาดลูกครู ครูยังไม่ได้ดูแลขนาดนี้เลย” หลายคนได้สัมผัสและรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

พวกเรารู้สึกว่า สิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตของท่าน คือ นักศึกษา อาจารย์ทำงานหนักจนลืมรับประทานยาให้ตรงเวลา ทานยาไม่ครบ อาจารย์ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ผมกระเซ้าอาจารย์เสมอว่า เป็นผู้ป่วยที่ไม่ดูแลสุขภาพตนเอง อาจารย์กลับหัวเราะ แม้ตอนหลังอาจารย์รับการรักษาด้วยเคมีบำบัดหลายขนาน ร่างกายทรุดโทรม เป็นไข้บ่อย อาจารย์ก็ยังเดินทางมาคอยดูแลพวกเราตลอดเวลา ยิ้มแย้มหัวเราะ ไม่แสดงออกให้ใครเห็นว่าเจ็บป่วย

ต้นปีที่ผ่านมา อาจารย์บอกว่า “หมอบอกว่าครูจะอยู่ได้แค่หกเดือน ตอนนี้ครูอยู่ได้เจ็ดเดือน นี่คือกำไรชีวิตแล้ว” ทุกคนปรบมือแสดงความดีใจ เหนืออื่นใด คือยินดีที่คนที่พวกเรารัก เทิดทูน คนที่ให้ความอบอุ่น ดูแข็งแรงดี อาจารย์บอกพวกเราว่า การตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่น่ากลัว

อาจารย์ครับ…พวกเราเรียนรู้หลายสิ่งจากอาจารย์ คุณธรรม จริยธรรม แห่งวิชาชีพ อาจารย์สอนให้พวกเรารู้ว่า “การให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน” นั้นเป็นเช่นไร อาจารย์เป็นตัวอย่างของแพทย์ ที่เป็นคนดีของสังคม

พระคุณของอาจารย์นั้น ไม่ว่าชาติไหนก็คงตอบแทนไม่หมด น้ำใจที่กว้างใหญ่ อาจารย์ได้หล่อหลอมพวกเราขึ้นมา จากเด็กไม่รู้จักคิด ให้กลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความคิดมากขึ้น พร้อมที่จะเป็นแพทย์ในอนาคต

ผมในฐานะตัวแทนของนักศึกษาขอกราบขอขมาทุกสิ่งที่เคยรบกวนอาจารย์ ทำให้อาจารย์เหน็ดเหนื่อย ลำบาก คอยต่อสู้เพื่อพวกเราตลอดมา และต่อจากนี้ พวกเรา ลูกศิษย์ทุกคนจะตั้งใจฝ่าฟันอุปสรรค และจบไปเป็นสมาชิกที่ดีของสังคมครับ ให้สมดังสิ่งที่อาจารย์คาดหวัง ยืนหยัดต่อไปได้ด้วยตนเอง สืบสานเจตนารมณ์อาจารย์… “ความแข็งแกร่ง”ของอาจารย์

อาจารย์เชื่อเรื่องความดีงาม อาจารย์บอกพวกเราเสมอว่า คนเราถ้าทำดีแล้ว อยู่ที่ไหนก็ดี ความดีย่อมคุ้มภัย พวกเราเรียนรู้ด้วยว่าทำดีแล้ว แม้ตายก็มิอาจพรากความดีที่ทำไว้ได้เลย

ความดีของอาจารย์จะประทับอยู่ในจิตใจของพวกเราทุกคนตลอดไป…

“กราบแทบเท้าครั้งสุดท้าย ท่านอาจารย์บุญเชียร ปานเสถียรกุล – มารดาของแพทย์รังสิต”

…อาจารย์บุญเชียร

9 Comments

บุญเชียร ปานเสถียรกุล

…อาจารย์บุญเชียร

กราบเรียนท่านอาจารย์บุญเชียร ปานเสถียรกุล ครับ

ท้องฟ้ามืดครึ้ม เมฆดำทะมึน ละอองน้ำโปรยลงมาจากเบื้องบน… เป็นหน้าฝนนี่ครับ อาจารย์

ผมไม่ได้พบอาจารย์มาเป็นสัปดาห์ จันทร์ที่แล้วได้พูดคุยกับอาจารย์ผ่านทางโทรศัพท์อาจารย์ยังส่งเสียงมาตามสาย ว่าให้พวกนักศึกษาขยันเรียน ตั้งใจ เพื่อการสอบให้ผ่านได้คะแนนดี และ “ไม่ต้องมาเยี่ยมเด็ดขาดนะ” อาจารย์บอกนักศึกษาคิดถึงอาจารย์มากนะครับ ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน ถามหาว่า อาจารย์บุญเชียร หายไปไหน…


อาจารย์ครับ ผมมีเรื่องอยากเล่าให้อาจารย์ฟังมากมายเลยครับเหมือนทุกครั้ง เวลานักศึกษาทุกคนมีปัญหา มีเรื่องเล่าต่างๆ นานา ทุกคนจะเข้าไปหาอาจารย์ จะได้ยินเสียงดังดัง จากอาจารย์เสมอครับ หลายครั้งอาจารย์ดุด่าว่ากล่าวจนหลายคนกลัว แต่ลึกๆแล้ว อาจารย์เมตตาทุกคน ช่วยเหลือทุกคนอย่างเต็มที่ สุดความสามารถ

ผมเป็นหนึ่งคนที่ชอบไปหาอาจารย์ มีคนถามผมว่า ทำไมชอบไปหาอาจารย์ มีอะไรน่าสนุกอย่างนั้นหรือ ไปคุยกับคนเฒ่าคนแก่ ผมคิดในใจ ทุกครั้งที่ไม่ว่านักศึกษาคนไหนก็ตามเข้าไปพูดคุยบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ อาจารย์จะเมตตาและมีความสุขที่ได้ฟังเรื่องราวนั้นๆ อาจารย์จะยิ้มแย้ม จะหัวเราะก็ล้วนเพราะเรื่องของลูกศิษย์ทั้งหลาย ผมคิดว่าผมไม่ได้คุยกับคนแก่คนเฒ่า อาจารย์บุญเชียรยังคงเป็นสาวสวยสำหรับผมและหลายๆคนอยู่เสมอครับ เพราะสิ่งที่อาจารย์ทำนั้น เป็นสิ่งที่สาวสวยผู้แข็งแกร่งเท่านั้น ที่จะทำได้…

ผมจำได้ครับ เมื่อย้อนกลับไป วันแรกที่ผมได้มีโอกาสรู้จักอาจารย์ ต้นปี2550 วันนั้น เป็นวันที่ผมและเพื่อนๆ น้องๆ กว่าหลายร้อยชีวิต ไปดักพบอาจารย์ เพื่อขอให้ช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆเกี่ยวกับการตัดเกรด โดยคาดหวังว่าอาจารย์จะเป็นที่พึ่งพิงให้พวกผม และพวกผมก็คิดไม่ผิด อาจารย์จะคอยต่อสู้เพื่อความไม่ยุติธรรมต่างๆ เสมอมาและเหนืออื่นใด เพื่อผลประโยชน์ของนักศึกษา

อาจารย์ให้ความรัก ดูแลนักศึกษา ทุกคนอย่างทั่วถึง ไม่มีรักใครชอบใครเป็นพิเศษ อาจารย์ดูแลสารทุกข์สุขดิบ คอยถามนักศึกษาว่ามีปัญหาอะไรไหม ถ้ามี อาจารย์จะวิ่งเข้าใส่ปัญหา ลุยกับมัน

อาจารย์มิใช่เพียงคณบดีของวิทยาลัยแพทยศาสตร์ อาจารย์เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา เป็นทั้งคนคอยยุติการทะเลาะวิวาทเวลานักศึกษาทะเลาะกัน เป็นทั้งแม่บ้าน รักษาความสะอาด เป็นคนรักษาความปลอดภัย เดินตรวจตราทุกที่ เป็นตำรวจที่คอยดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อย เป็นพระ สอนสั่งจริยธรรม ศีลธรรมสังคม อาจารย์เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของพวกเรา เป็นดั่งผู้ปกครองของทุกคนที่ไม่ว่าพวกเราจะทำตัวเลวร้ายแค่ไหน อาจารย์พร้อมจะให้อภัย และสั่งสอนเสมอ

อาจารย์มีโครงการมากมายที่ช่วยเหลือให้นักศึกษากระตือรือร้น ขวนขวายอ่านหนังสือ ตั้งใจศึกษาเพื่อสอบใบประกอบวิชาชีพ อาจารย์จะดีใจทุกครั้งที่นักศึกษาสอบได้คะแนนดี และใครที่สอบไม่ดี แม้อาจารย์เสียใจ แต่ก็ไม่เคยแสดงออก จะมีแต่คอยตักเตือน ดุด่าว่ากล่าว ผมรู้สึกเสมอว่าอาจารย์ปากร้าย แต่ใจดีมาก เวลาใครมีปัญหาด้านการเรียน อาจารย์จะเรียกมาพบ ดุด่าเสร็จ จะพูดคุยด้วยความเข้าใจ หาทางออกให้ทุกคนเสมอ

นอกจากเรื่องเรียนแล้ว ไม่ว่าเป็นเรื่องกิจกรรมใดใด อาจารย์จะช่วยหางบมาลงสนับสนุนนักศึกษาได้เสมอ สนับสนุนการสร้างสรรค์ สร้างประโยชน์ของสังคม การเล่นกีฬา ดนตรี การจัดค่าย การจัดกิจกรรมต่างๆ การสร้างผลงานสู่สายตานักศึกษาที่อื่น ฯลฯ อาจารย์บอกว่าแต่ก่อนอาจารย์เป็นนักกิจกรรม ทำกิจกรรมหลายชนิด ชอบเชียร์กีฬาอย่างสนุกสนาน กระโดดโลดเต้นไถไปกับพื้น

อาจารย์เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ความสวยของอาจารย์เกิดจากการต่อสู้อย่างดุเดือด ต่อสู้ตลอดเวลา เพื่อนักศึกษา ใครก็ตามที่มาทำร้าย มาดูถูก มาต่อว่านักศึกษา มากลั่นแกล้ง เอาประโยชน์ อาจารย์จะเข้าไปต่อสู้ชนิดว่า ใครคนนั้นอยู่ร่วมโลกกันมิได้แล้ว มีคนเล่าให้ผมฟังว่า สมัยก่อน อาจารย์ เคยแม้กระทั่งชกต่อยกับผู้ชาย นี่คือความเป็นนักเลงของอาจารย์ ที่เวลาผ่านไปสามสิบสี่สิบปี เพื่อสิ่งที่ถูกต้องแล้ว อาจารย์ไม่เคยเปลี่ยนไป ต่อสู้เพื่อพวกเรา…

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดทั้งหลายทั้งปวง เป็น ยิ่งกว่าความพึ่งพิง ยิ่งกว่าความเมตตากรุณาที่หาที่สุดมิได้ ทั้งหมดนั้นเป็นสิ่งที่สานความสัมพันธ์ ตั้งแต่นักศึกษาชั้นปีที่ 1 ถึง ปี6 อาจารย์เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของนักศึกษาทั้งมวล โดยที่อาจารย์อาจไม่รู้สึกตัวอาจารย์จำได้ไหมครับ พวกรุ่นน้องแต่งเพลงให้อาจารย์ พวกเราชุมนุมให้อาจารย์ พวกเราสรรหาสารพัดวิธีแสดงความรักต่ออาจารย์ ผมคิดว่าอาจารย์ดีใจอยู่มาก อาจารย์บอกว่า สิ่งที่อาจารย์ต้องการที่สุด คือให้พวกเราสอบผ่าน เรียนจบไปเร็วๆ เพียงแค่นั้นจริงๆ

ย้อนไปปีก่อนหลายคนตกใจครับ เมื่อทราบข่าวว่าอาจารย์เป็นโรคร้ายที่ปอด และแพร่ลามไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย อาจารย์ยังยิ้มบอกว่า “ไม่เป็นไร”

อาจารย์ทำเป็นไม่ป่วยครับ ไม่ว่านักศึกษาจะจัดกิจกรรมอะไร จัดงานที่ไหน ออกต่างจังหวัด ไปไกลสุดหล้าฟ้าเขียว อาจารย์จะเดินทางไปให้กำลังใจพวกเราทุกที่ หรือแม้แต่รุ่นพี่พวกเราที่จบไปแล้ว อาจารย์ก็ยังยินดีช่วยเหลือ เดินทางไปหาเสมอ หลายคนถามผมว่า ข่าวที่ว่าอาจารย์เป็นโรคร้ายนั้น เป็นข่าวโคมลอยใช่หรือไม่ ผมก็หวังว่าจะให้เป็นเช่นนั้น…

อาจารย์ทำตนว่าแข็งแรง มาตลอดกว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา อาจารย์ต้องแอบคนอื่น ไปหลบตามมุมเพียงเพื่อที่จะเหนื่อยหอบ ต้องทำเป็นแข็งแรงทั้งที่เดินขึ้นบันไดสองสามขั้นยังไม่ไหว ผมเคยแอบถามอาจารย์ว่า ทำไมอาจารย์ถึงยังต้องมาทำงานอยู่อีก ทำงานคณบดีที่เหน็ดเหนื่อย วุ่นวาย ทรมานร่างกายและจิตใจ ทั้งที่อาจารย์มีทุกอย่างพร้อมแล้ว มีครอบครัวที่อบอุ่น มีบริวารผู้คนรู้จักมากมาย มีเงินทองทรัพย์สินจนไม่ต้องหาเงินอีก อยู่บ้านไม่สบายกว่าหรือครับอาจารย์ อาจารย์ตอบผมว่า “เมื่อรับตำแหน่งมาแล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด” เธอต้องรู้นะว่า ครูเหนื่อยกับพวกเธอเพียงไร “สิ่งที่ครูทำทุกวันนี้ เพื่ออนาคตอีกสิบปียี่สิบปีข้างหน้าของพวกเธอ”

อาจารย์บอกว่า “ขนาดลูกครู ครูยังไม่ได้ดูแลขนาดนี้เลย” หลายคนได้สัมผัสและรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ว่าอาจารย์ดูแลพวกเราเปรียบดังพวกเราเป็นบุตรหลานของท่าน

ทุกคนรักและเป็นห่วงอาจารย์มากครับ ที่ผ่านมา มีคนให้เครื่องรางของขลัง สิ่งศักดิ์สิทธิ บทสวดภาษาต่างๆแก่อาจารย์มากมาย อาจารย์เคยเล่าให้ผมฟังพลางหัวเราะ ตลก ว่าถ้าอาจารย์สวดทุกบทคงเหนื่อยตายพอดี อาจารย์บอกว่าอาจารย์ไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ คนเราถ้าทำดีแล้ว อยู่ที่ไหนก็ดี ให้ความดีคุ้มภัย ไม่ต้องไปใช้เครื่องรางของขลัง

อาจารย์เหน็ดเหนื่อยทำงานหนักเพื่อพวกเราตลอดมา จนลืมใส่ใจดูแลรักษาสุขภาพ ยาก็ไม่ทานตรงตามเวลา ทั้งหมดเพราะเห็นสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตของตน นั่นคือ นักศึกษา จนแม้ตอนหลังอาจารย์รับการรักษาด้วยเคมีบำบัดหลายขนาน ร่างกายทรุดโทรม เป็นไข้บ่อย อาจารย์ก็ยังเดินทางมาคอยดูแลพวกเราตลอดเวลา ยิ้มแย้มหัวเราะ ไม่พยายามแสดงออกให้ใครเห็นถึงความเจ็บป่วย

สัปดาห์ที่แล้ว อาจารย์เหนื่อยหอบบ่อยขึ้น อาจารย์พูดกับผมว่า “สงสัยครูจะอยู่ได้อีกไม่นานแล้วล่ะ ครูเหนื่อยเหลือเกิน” ผมนึกว่าอาจารย์หยอกล้อพวกผมเล่นเหมือนเคย ในใจสวดมนต์อ้อนวอนระลึกให้อาจารย์ไม่เป็นไร

ผมจำได้ อาจารย์เคยบอกพวกเราเมื่อต้นปีว่า “หมอบอกว่าครูจะอยู่ได้แค่หกเดือน ตอนนี้ครูอยู่ได้เจ็ดเดือน นี่คือกำไรชีวิตแล้ว” ทุกคนปรบมือแสดงความดีใจ เหนืออื่นใด คือยินดีที่คนที่พวกเขารัก เทิดทูน คนที่ให้ความอบอุ่น อาจารย์ยังดูเหมือนว่าแข็งแรงดีอาจารย์เป็นคนไม่กลัวตาย อาจารย์พูดกับผมบ่อยมากว่า การตายเป็นเรื่องธรรมดา ไม่น่ากลัว คนอยู่นั้นน่ากลัว พวกเธอก็น่ากลัว อาจารย์หัวเราะ

สุดท้ายผมก็ไม่ได้พบอาจารย์ อาจารย์บอกผมว่าอย่ามาเยี่ยม เลยไม่ได้เยี่ยมจริงๆเลยครับ

•••

พวกเราเรียนรู้หลายสิ่งจากอาจารย์ครับ คุณธรรม จริยธรรม แห่งวิชาชีพ อาจารย์สอนให้พวกเรารู้ว่า “การให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน” นั้นเป็นเช่นไร อาจารย์เป็นตัวอย่างของแพทย์ ที่เป็นคนดีของสังคมด้วย

พระคุณของอาจารย์นั้น ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหนก็คงตอบแทนไม่หมด น้ำใจที่กว้างใหญ่ อาจารย์ได้หล่อหลอมพวกเราขึ้นมา จากเด็กไม่รู้จักคิด ให้กลายเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีความคิดมากขึ้น พร้อมที่จะเป็นแพทย์ในอนาคต

แม้ต่อไปนี้ผมอาจไม่ค่อยได้ไปหา เพื่อพูดคุยบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ของนักศึกษา ให้อาจารย์ฟัง

แต่เชื่อว่า ทุกครั้งที่นักศึกษาทุกคนระลึกถึงอาจารย์ ต่อจากนี้ไป นั่นเปรียบเสมือนการส่งต่อข้อความไปถึงอาจารย์ บอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ชีวิตของพวกเราทั้งผองที่อาจารย์ได้ฟูมฟักดูแล ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างในอนาคต ทำอะไรกันอยู่ เติบใหญ่ไปเป็นแพทย์กันเช่นไร

พวกผมคงต้องกราบขอขมาทุกสิ่งที่เคยรบกวนอาจารย์ ทำให้อาจารย์เหน็ดเหนื่อย ลำบาก คอยต่อสู้เพื่อพวกผมตลอดมา และต่อจากนี้ พวกเรานักศึกษา ลูกศิษย์ทุกคนจะตั้งใจฝ่าฟันอุปสรรค และจบไปเป็นสมาชิกที่ดีของสังคมครับ ให้สมดังสิ่งที่อาจารย์คาดหวัง ต่อไปนี้เราจะต้องยืนหยัดต่อไปได้ด้วยตนเอง สืบสานเจตนารมณ์อาจารย์ “ความแข็งแกร่ง”ของอาจารย์

อาจารย์จะประทับอยู่ในจิตใจของพวกเราทุกคนตลอดไป…

“ท่านอาจารย์บุญเชียร ปานเสถียรกุล – มารดาของแพทย์รังสิต”

กราบแทบเท้าด้วยความเคารพรักครับอาจารย์

แต่งกลอนมาฝากด้วยครับ

มาวันนี้ ไม่มี เธอที่รักสุดจะหัก ห้ามจิต คิดโศกศัลย์

จักจดจำ คำสั่งสอน ทุกคืนวันที่สอนว่า ให้เรานั้น เป็นคนดี

ให้อดทน กล้าแกร่ง เผชิญหน้าอุปสรรค ฟันฝ่า ไม่ถอยหนี

มีคุณธรรม นำความรู้ คู่ชีวีหมั่นเพียรนี้ ช่วยเราได้ ให้มั่นคง

ใช้โอกาส ที่ท่านให้ เป็นทางผ่านสู่งานการ สำเร็จล่วง สมประสงค์

มิตรภาพ ทั้งผองไว้ ให้ดำรงความซื่อตรง ความรัก สามัคคี

แม้เธอจาก ไปแล้ว ไม่ไปลับสร้างรังสิต มีระดับ เกียรติศักดิ์ศรี

เป็นคนงาม น้ำใจ ให้เมื่อมีแพทย์ที่ดี สืบสาน เจตนารมณ์


 

ชเนษฎ์ ศรีสุโข ปีที่4 (ผู้แต่ง) และนักศึกษาแพทย์ทุกคน

15 กันยายน 2551

นักการเมืองโรคจิต(2)

5 Comments
หมายเหตุ บทความนักการเมืองโรคจิต ตั้งแต่ตอนแรก ได้เริ่มตีพิมพ์ ในวารสารประชาธิปไตย Demo-craZy.com ตั้งแต่ กรกฎาคม 2551

นักการเมืองโรคจิต(2)

BLOGGLA.COM

มาต่อกันเกี่ยวกับเรื่องจิตๆ

picweb_copy135

ตอนที่แล้ว ผมเขียนบทความ “นักการเมืองโรคจิต” ในทำนองล้อเลียนการเมืองเสียมาก

ที่เขียนไปนั้น คิดว่ายังคงความหมายเชิงวิชาการอยู่ มีการเปรียบเทียบเพื่อความเข้าใจง่ายของประชาชนทั่วไป

ก็ต้องขออธิบายท่านผู้อ่านเพิ่มเติม ว่าจริงๆแล้ว พวกนักการเมือง จะเป็นพวกที่มีคุณสมบัติพิเศษ นั่นคือ เป็นดารา บางทีอาจไม่ได้เป็นโรคจิต แต่เสแสร้งให้เหมือนได้ จึงวินิจฉัยแยกโรคได้ยาก (Differential diagnosis) คนจำพวกนี้จะกระทำการอย่างใดอย่างหนึ่ง เพื่อผลประโยชน์อีกอย่างหนึ่ง เรียกว่า Conflict of interest คนไทยมักแปลคำนี้ที่มีต้นกำเนิดมาจากทางจิตเวชไม่ถูกเท่าไรนัก มักแปลเป็น “ผลประโยชน์ทับซ้อน” ไปแทน ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ซะทีเดียว

ยกตัวอย่าง รัฐบาลไม่ช่วยเหลือเหลือชาวบ้านด้านเศรษฐกิจเลย ข้าวของแพงขึ้นทุกวัน มัวแต่ชิมไปบ่นไป ใช้ปากบริหารประเทศ อย่างนี้ก็เรียกว่า Conflict of interest กล่าวคือ ไม่ยอมทำงาน แต่มัวไปหมกมุ่น พยายามทุจริต ขายแผ่นดิน เพื่อผลประโยชน์ตนเอง, นายใหญ่ และพวกพ้อง

มีปรมาจารย์เก่าแก่ด้านจิตเวช ของพระมงกุฎฯ ได้เมตตาให้ตำราจิตเวชวิเคราะห์ วินิจฉัยโรคจิตในนักการเมืองซึ่งผมไม่ขอวินิจฉัยว่า นักการเมืองคนไหนที่เป็นโรคจิตบ้าง เดี๋ยวจะกลายเป็นแบบ ท่านอาจารย์ พญ.มาลินี สุขเวชชวรกิจ ที่กล่าวอภิปรายไม่ไว้วางใจในสภาครั้งก่อน วินิจฉัยโรคนักการเมืองท่านหนึ่ง ความจริง จิตแพทย์มองแล้วรู้ดีว่า นักการเมืองท่านนั้นน่าจะเป็นโรคเกี่ยวกับด้านความเครียด การวิตกกังวล เหมือนดังคนโบราณว่า หน้าดำคร่ำเครียด เป็นเรื่องจริง และดูการพยากรณ์โรค (Prognosis) คิดว่าคงอยู่ได้อีกไม่นานถ้าไม่ได้รับการรักษา (แต่จิตแพทย์สามารถช่วยรักษาบรรเทาอาการได้ น่าเสียดายจริง… จรรยาบรรณแพทย์ ห้ามเลือกปฏิบัติ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ไม่แน่ว่าจะอยู่ในตำแหน่งได้อีกนานเท่าไร เขียนถึงตอนนี้ คงมีผู้อ่านตะโกนว่า “ออกไป”, “เข้าคุก”)

พูดถึงนักการเมืองแล้ว ต้องนึกถึงคำนี้ ความเห็นแก่ตัว ซึ่งจัดเป็นโรคแล้วนะครับ [อ้างอิงจาก www.PubMed.gov ของกระทรวงสาธารณสุขอเมริกัน ] ท่านผู้อ่าน คงวินิจฉัยโรคได้แทนบรรดาจิตแพทย์ เพราะนักการเมืองหลายคนเห็นแก่ตัวกันมาก ทางปรัชญาเรียก อัตตนิยม คือ ทำทุกอย่างเพื่อตนเอง จึงอย่าแปลกใจถ้าฝ่ายค้านอภิปรายไม่ไว้วางใจ, พันธมิตรฯชุมนุมเล่าความจริงถึงความชั่วร้ายรัฐบาลเท่าไร ขายแผ่นดินเท่าไร แต่ ส.ส.ในสภาส่วนใหญ่ก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว ยกมือเห็นชอบไว้วางใจรัฐบาลต่อไป

ในงานวิจัย พบว่า ความเห็นแก่ตัวนี้ (Selfishness) เป็นสิ่งที่สามารถสืบทอดกันมาทางพันธุกรรมด้วย ดังนั้น จึงได้ยินคำกล่าวอยู่เสมอว่า โกงทั้งโคตร(เหง้า) โกงทั้งตระกูล

เชื่อว่า ความเห็นแก่ตัว สืบทอดมาจากยีนส์เดียวกับการแสดงออกอีกประเภทหนึ่ง ที่เรียกว่า Altruism หมายถึง “การไถ่บาป” จะพบมากในนักการเมือง กล่าวคือ พวกที่ทำสิ่งชั่วร้ายมามาก ลึกๆในจิตใจอยากจะรู้สึกทำสิ่งดี สร้างภาพ ปกปิดความชั่ว หรือทดแทนส่วนลึกของจิตใจที่รู้สึกผิด (Defensive mechanism กลไกป้องกันจิตใจ) จึงแสดงออกในรูปแบบการทำบุญ เช่น พวกชอบบริจาคทาน หรืออย่างรัฐบาลที่ออกนโยบายลดค่าน้ำ ค่าไฟ ลดค่ารถเมล์ ต่างๆเหล่านี้ ก็จะเป็น Altruism เหมือนกัน เพราะว่าพฤติกรรมที่ผ่านมา ทำเรื่องเลวร้ายไม่พอใจประชาชนมามาก รวมถึงกรณีเสียแผ่นดิน ปราสาทพระวิหาร จึงพยายามมาสร้างภาพแสดงออกด้านดี

อันนี้ก็แล้วแต่ประชาชนจะเป็นผู้ตัดสินว่าให้อภัยกันได้หรือไม่ ทดแทนกันได้หรือไม่ แต่สำหรับทางจิตเวช ควรรีบไปบำบัด ช็อตไฟฟ้า รักษาให้หายบ้ากันเสียทีสำหรับผู้ที่แกล้งเป็นโรคจิต เหล่านี้

เขียนเรื่อง Defensive mechanism ไว้ ต้องขออธิบายเรื่องเกี่ยวเนื่องกันก่อนนะครับ คือเรื่องจิตสำนึก ทางจิตเวช แบ่งระดับของจิตใจเป็น 3 ระดับ คือ ระดับจิตสำนึก(Conscious), ระดับจิตใต้สำนึก(Subconscious) และ ระดับจิตไร้สำนึก (Unconscious) จะขออธิบายระดับไร้สำนึก คือระดับจิตใจที่อยู่ลึกที่สุด ปกติจะเราจะไม่รู้ว่าลึกๆแล้วเราคิดอะไรอยู่ ระดับนี้อาจแสดงออกมาในการกระทำที่เรียกว่ากมลสันดาน หรือในความฝันแทน เช่น ถูกรัฐประหารจนต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ จิตไร้สำนึกจะบันทึกข้อมูลไว้ และอาจแสดงออกคือฝันร้ายถึงเหตุการณ์วันนั้นตลอดเวลา จิตใจจะมีกลไกป้องกันจิตไร้สำนึกไม่ให้เสียหายมากไปกว่านี้ ไม่ให้เสียสติไป โดยการแสดงออกหลายแบบในระดับจิตสำนึก (คือขณะทำ รู้ตัวดี แม้จะไม่เข้าใจว่าทำเพราะอะไร) ดังจะยกตัวอย่างต่อไป

มีกลไกการป้องกันจิตใจอยู่มากมายครับ เช่น Denial คือ พวกปฏิเสธความจริง เช่น ไม่ยอมรับว่าทุจริตโกงกินไว้มากต้องชดใช้ความผิด ต้องถูกศาลตัดสินจำคุก แต่กลับปฏิเสธความจริง จะได้ไม่เครียด เอาถุงขนมสองล้านบาทไปให้เจ้าหน้าที่ศาล เดือดร้อนทนายความลูกน้องที่ต้องติดคุกแทนอีก แต่ก็สมควร เพราะทนายพวกนี้หวัง Conflict of interest ยังไงล่ะครับ (ถ้าลืมความหมาย กลับไปอ่านข้างบน)

Projection คือ การโยนความผิดให้ผู้อื่น อันนี้คงใช้อธิบายเรื่องนักการเมืองที่ชอบซุกหุ้น เครียดจัด ก็เลยโยนความเครียดไปให้ลูกเมียซุกหุ้นแทน หรือ การกระทำผิด ก็ต้องทำผ่านนอมินี รวมถึงเรื่องปราสาทพระวิหารด้วย ที่มีคนคอยรับผิดแทน

Rationalization คือ การอ้างเหตุผลข้างๆคูๆเข้าข้างตนเอง อยู่เสมอ เช่น อยากแก้รัฐธรรมนูญ อ้างเพื่อประโยชน์ของประชาชน จริงๆแล้วก็เพื่อหนีความผิด อีกหน่อย ผมอยากให้อาญชากรในคุกรวมตัวกันยื่นสักสองหมื่นรายชื่อ ขอแก้ไขกฎหมายอาญา ให้ตนเองไม่ต้องติดคุกดูบ้าง

Acting out อันนี้จะเห็นได้ชัดจากรายการโทรทัศน์ ที่มีนักการเมืองคนหนึ่งมานั่งพูดคนเดียว ด่ากราดสื่อไปทั่ว นั่นคือ เมื่อมีความเครียดในใจมาก ไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร ก็แสดงออกมาตรงๆอย่างไร้การศึกษา หยาบคาย รุนแรง เลยครับ รวมถึงต้องขอพูดข้างเดียว กระทำฝ่ายเดียวด้วย กลัวคนตอบโต้

ยังมีกลไกการป้องกันจิตใจอีกแบบหนึ่งที่น่าสนใจ เรียกว่า Identification (การเลียนแบบ) ยกตัวอย่าง หากพ่อเป็นคน ทุจริตคอรัปชัน ลูกเห็นแล้วเกิดคลาบแคลงในใจ มีความเครียด สับสน ในระดับจิตไร้สำนึก จิตใจจะมีการป้องกันไม่ให้ตัวเองเสียหาย โดยการแสดงออก คือ พอโตขึ้นก็เลียนแบบพ่อเสียเลย จะได้ไม่รู้สึกผิด พ่อทำไว้อย่างไร ตนเองก็ทำเช่นนั้น นี่ถือเป็น Defensive mechanism อีกแบบหนึ่ง จะช่วยอธิบายว่า ทำไม นักการเมืองหลายท่าน พ่อโกง ลูกต้องโกงด้วย หรือพ่อปลาไหล ลูกต้องปลาไหลด้วย หรือพ่อไม่มีจุดยืน ลูกไม่มีจุดยืนด้วย เขาเรียกลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น นั่นเองครับ

การเรียนรู้จิตเวช จะทำให้พวกเราเข้าใจเหตุผลการกระทำของคน มากขึ้น อย่างที่ยกตัวอย่างไป ถ้าพบเห็นคนที่พยายามมาทำดีกับเรามากๆ ให้คิดไว้ก่อนเลยว่า เบื้องหลังคนนั้นๆ คงมีสิ่งไม่ดีแอบแฝงอยู่เช่นกัน ถ้าพูดถึงการเมือง ต้องยกตัวอย่าง เช่น การเลือกตั้งผู้ว่า กทม. ที่ใกล้ถึงนี้ บางคนโฆษณาประชาสัมพันธ์ภาพลักษณ์ดูดี หาเสียงมากมาย “บริหารกรุงเทพฯ ให้เป็นตัวอย่างการบริหารประเทศ” แต่เบื้องหลังเคยวิจารณ์คนกรุงเทพฯว่าฉลาดน้อย ที่เลือกคุณรสนา โตสิตระกูล เป็น ส.ว. อย่างนี้ คิดไว้ก่อนเลยว่า “สร้างภาพ” และคงสอบตกแน่นอน

มีเรื่องหนึ่งที่ จิตแพทย์ เป็นห่วงกันมาก คือเกี่ยวกับการชุมนุมของพันธมิตรฯ อยากฝากความห่วงใยบอกผู้ที่ไปชุมนุมว่า ต้องพักผ่อนด้วยนะครับ ระมัดระวัง รักษาสุขภาพให้ดี เพราะการอดหลับอดนอน และอยู่กับผู้คนจำนวนมาก จะทำให้เครียด และอาจแสดงความก้าวร้าวรุนแรงออกมาได้ (แต่ถือว่าโชคดีมากที่ แกนนำพันธมิตรฯ เข้าใจเรื่องนี้ จึงมีศิลปิน มาร้องเพลง แสดงการแสดงบนเวทีอยู่ ลดความเครียดมวลชนไปได้เยอะ)

ต้องระวังเรื่องท่าที่การแสดงออกกันด้วย เพราะล่าสุดมีดาราคนหนึ่ง ที่ให้สัมภาษณ์วิจารณ์คนที่มาชุมนุม ว่า ทำให้ในหลวงบรรทมไม่สนิท ดาราคนนี้ จิตแพทย์รู้กันดีว่า เป็นเรื่องของผู้ป่วยติดยาเสพติด

การรักษาผู้ป่วยทางด้านจิตเวช ถ้าจะพูดโดยรวมๆ คือการที่เราจะสงสัยว่าใครป่วยทางใจนั้น เรามักนึกถึงเรื่องทางกายก่อนด้วย เช่นบางคนถูกอุบัติเหตุ สมองกระทบกระเทือน ก็เป็นสาเหตุให้ป่วยทางจิตได้, บางคนป่วยเพราะได้รับสาร หรือเสพยาเสพติดมากเกินขนาด ดังนั้น จิตแพทย์ส่วนหนึ่งก็รักษาผู้ป่วยติดยาด้วยเช่นกัน

ในรายดาราคนนี้ ติดกัญชา(Cannabis/Marijuana) และเสพมานมนาน กัญชาจัดเป็นสารเสพติด ที่ออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทส่วนกลาง ทำลายสมองนั่นเอง เพราะฉะนั้น การทำงานที่ใช้สติปัญญา ความนึกคิด จะลดลง ผู้อ่านจึงมักคิดว่าทำไมดาราคนนี้ถึงกล้าดีมาวิจารณ์ ก็ เพราะสมองถูกทำลายไปแล้วมากนั่นเอง จึงฉลาดน้อย

ผู้เสพกัญชา จะทำให้ผู้ป่วยช่างพูด หัวเราะ ยิ้มแย้มตลอดเวลา ท่านผู้อ่านจะไม่แปลกใจเลยว่าทำไมดาราคนนี้ถึงให้สัมภาษณ์โดยไม่ไตร่ตรอง เพราะว่าอารมณ์ครึกครื้นจากฤทธิ์กัญชานั่นเอง บางอารมณ์ อาจเซื่องซึม ดูคล้ายคนเมาด้วย แม้จะไม่ได้ทานเหล้ามาก็ตาม จะเห็นได้ถึงอาการซึม รวมถึงร้องไห้ด้วยในเวลาต่อมา หากเสพเข้าไปในปริมาณมากๆจะหลอนประสาททำให้เห็นภาพลวงตา (Visual hallucination) หูแว่ว (Auditory hallucination) ความคิดสับสน(Confusion) ควบคุมตนเองไม่ได้ คิดว่าคงพอตอบท่านผู้อ่านได้ว่า ทำไมดาราคนนี้ดูพูดจาสับสน ควบคุมตนเองไม่ได้ ให้สัมภาษณ์อย่างไม่มีสติปัญญา เพราะอะไร

เรื่องยาเสพติด ยังมีอีกมาก และแม้ว่ารัฐบาลบางรัฐบาลจะคุยว่าตนเองปราบปรามยาเสพติดได้หมด แต่จริงๆแล้ว แวดวงดารา-นักการเมือง-ลูกนักการเมืองดัง-ไฮโซใจต่ำ ก็ยังเสพยากันอยู่มาก ถ้าเสพมากๆก็อาจถึงแก่ชีวิตได้ ก็เป็นโชคดี เพราะแผ่นดินจะสูงขึ้น น้ำจะได้ไม่ท่วมโลก เนื่องจากโลกร้อนขึ้นทุกวัน

ไว้คราวหน้า ถ้าท่านบรรณาธิการกรุณาให้โอกาส จะมาเขียนต่อถึงเรื่อง โรคจิต โรคประสาท ต่างกันอย่างไร นะครับ นักการเมืองหลายท่านก็เป็นโรคประสาทชัดเจนครับ

[คลิกเพื่ออ่านต่อ Read more…]

วันนี้วันเกิดใคร

3 Comments

วันนี้วันเกิดใคร

Thaksin

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม นั่นหมายถึง เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีปัญญาสูงและต้องอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม

ด้วยวิวัฒนาการที่ทำให้มนุษย์มีระดับสติปัญญาเหนือว่าสัตว์ชนิดอื่น ทุกวันนี้มนุษย์จึงครองโลก และยังถือว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้ทรัพยากรของโลกมากที่สุดอีกด้วย แพร่พันธุ์ ขยายพันธุ์จนล้นโลก

ตอนนี้ประชากรโลก มีจำนวนประมาณ 6,680 ล้านคนเข้าไปแล้วครับ…

ลองนึกถึงสภาพสิ่งมีชีวิตจำนวนมากที่คืบคลาน ยั้วเยี้ย เต็มผืนโลก (พูดซะเห็นภาพสัตว์ประหลาด หรือหนอนแมลงเลยล่ะครับ)

ผมเคยคิดว่ามนุษย์คือภัยอันตรายที่ร้ายแรงที่สุดสำหรับโลก และทุกวันนี้ อย่างน้อย เรื่องภัยพิบัติโลกร้อน(Global warming) ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่พิสูจน์ความคิดนี้ เพราะโลกร้อนจากน้ำมือมนุษย์ทั้งนั้น และก็เป็นปัญหาที่พวกเราต้องช่วยกันแก้ไข

ทุกสรรพสิ่งในโลกนี้ ล้วนย่อมมีเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ตามธรรม

คนเรามักให้ความสำคัญกับอดีตจนลืมนึกถึงปัจจุบัน อาทิเช่น การนึกถึงความทรงจำฝังใจ เสียมากกว่าจะตั้งสติในการกระทำต่างๆสำหรับชีวิตประจำวัน บางเรื่องบางคนก็เก็บไว้ทุกข์เป็นสิบปียี่สิบปี ไม่ยอมลืม ทั้งที่การพ้นทุกข์อยู่ที่การปรับเปลี่ยนกระบวนการคิดของเขาเท่านั้นเอง

วันนี้ ผมจึงมาเขียนถึงเรื่องที่คนให้ความสำคัญกับอดีตเรื่องหนึ่งเช่นกัน คือเรื่อง วันเกิดครับ

คนทุกคนมีวันเกิด และวันครบรอบเกิดได้แต่ละปี จะเรียกกันว่า วันคล้ายวันเกิด

ลองมาเฉลี่ยเท่าๆกันนะครับ จากจำนวนประชากรที่ได้เล่าไว้ ถ้าหากปีปีหนึ่งมี 365 วัน คิดว่า วันวันหนึ่งจะตรงกับวันคล้ายวันเกิดของคนเป็นเกือบยี่สิบล้านคนเลยทีเดียวครับ

มนุษย์เราชอบที่จะฉลองวันเกิดครับ…

•••

population-six-billion-1

วันที่ 27 กรกฎาคม ที่ผ่านมานี้ ก็คงเป็นวันคล้ายวันเกิดของใครอีกหลายๆคน

เมื่อวานก่อน วันที่ 26 กรกฎาคม 2551 ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของใครหลายๆคน อย่างน้อย ก็เป็นวันคล้ายวันเกิดของ อดีตนายกรัฐมนตรีท่านหนึ่ง…

วันคล้ายวันเกิด เป็นวันที่มนุษย์นึกเอาว่าเป็นวันสำคัญของแต่ละคน ในหลายคนที่คิดได้ ก็จะบอกว่า มันก็แค่วันวันหนึ่งเท่านั้นเอง คนดีดีหลายคนใช้วันนี้ในการเตือนตนเองถึงชีวิตที่เหลืออยู่ เตือนถึงการทำดี ถึงบุญคุณของบุพการีผู้ให้กำเนิด หาใช่ไปเที่ยวเล่น มอมเมา มัวเมาสุรา เหมือนวัยรุ่นในสมัยนี้หลายคน กับสังคมที่เสื่อมลง

กลับมากล่าวถึง วันคล้ายวันเกิดของอดีตนายกรัฐมนตรีท่านนั้น มีคนร่วมอวยพรทั้งบ้านทั้งเมือง บริวารลิ่วล้อเข้าพบเพื่อคารวะกราบกราน(เงินทองของ)ท่านท่านนั้น

สำหรับฝ่ายตรงกันข้ามก็อวยพรให้ท่านเช่นกัน…

บ้างอวยพรให้มีความสุขเท่าที่ได้ทำดีมา

บ้างอวยพรให้กฎแห่งกรรม แสดงผลเร็วขึ้น

บ้างอวยพรให้ไปสู่ที่ชอบที่ชอบ…

แม้แต่บนเวทีการชุมนุม… แกนนำกล่าวอวยพรวันเกิดให้ ทีละคน ทีละคน รวมทั้งมากล่าวถึงความสัมพันธ์ วันวานที่หวานชื่น พร้อมขอให้ได้ไปใช้ชีวิตบั้นปลายในสถานที่รื่นรมย์ นามว่า “คุก”

ก็ยังเรียกได้ว่ามีคนอวยพรกันทั้งบ้านทั้งเมืองจริงๆ

•••

วันที่ 27 กรกฎาคม ที่ผ่านมานี้ ก็เป็น วันเกิดน้องชายผมเองครับ เป็นชายหนุ่มอายุ 17 ปีเสียแล้ว

ธรรมเนียมประจำครอบครัว ที่มีขึ้นทุกวันเกิด ไม่ว่าจะเป็นวันเกิดใครก็ตามในบ้าน คือการมาประชุม เพื่อกล่าวความในใจที่มีต่อกัน

บ้านนี้ไม่มีเค้กวันเกิด เพียงได้รับประทานอาหารร่วมกันบ้าง แต่สิ่งสำคัญที่สุด คือการกล่าวอะไรด้วยกันในวันเกิดนี่เอง

ในภายหลัง เมื่อลูกๆทุกคนโตขึ้น และกระจัดกระจายอยู่กันคนละที่ แม้ไม่ได้พบหน้ากัน ก็ใช้วิธีโทรศัพท์ประชุมกันข้ามจังหวัด ข้ามประเทศกันเลยทีเดียว ส่วนหนึ่งถือเป็นการใช้เทคโนโลยีให้เป็นประโยชน์

“เนื่องในโอกาสวันเกิดของเกน ขอให้เกนตั้งมั่นในความไม่ประมาท และเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยสร้างสรรค์สังคมให้ดีขึ้น” ส่วนหนึ่งของคำพูดผมผ่านโทรศัพท์

“ขอให้เกนตั้งใจ เพราะอยู่ มอหกแล้ว และมีจุดมุ่งหมายที่จะต้องก้าวหน้าต่อไป” กลางพูด

“สิบเจ็ดปีของชีวิต เกนเป็นความภาคภูมิใจของแม่ รวมถึงตัวลูกๆทุกคน คอยทำให้ชีวิตของแม่มีความสุขเสมอ” คุณแม่กล่าว

“ขอให้ขยันหมั่นเพียร เอาชนะใจตนเอง หมั่นฝึกฝนฝึกปรือ” คุณพ่อกล่าว

“เกนดีใจมาก ที่บ้านเรา ทุกวันเกิด จะมีการพูดคุยกันเช่นนี้ เป็นการแสดงความรักที่ดี…” น้องชายคนสุดท้อง เจ้าของวันเกิดกล่าวปิดท้าย

“ต่อไป ไม่ว่าวันเกิดใคร แม้ว่าจะนั่งอยู่ในส้วมก็ตาม สงสัยคงต้องโทรคุยกัน อย่างนี้ตลอดไปแน่ๆ” ผมเสริม ท่ามกลางเสียงหัวเราะของทุกคนมาทางโทรศัพท์

•••

มีวันเกิด ก็ย่อมมีวันดับ ทุกคนล้วนไม่พ้นความตาย หากแต่ว่าในช่วงที่มีชีวิตอยู่ได้ทำอะไรไว้บ้าง

ชีวิตหนึ่งกว่าจะได้เกิดมานั้นยากเย็น จะเพียงแค่สูบอากาศหายใจไปวันวันก็ใช่ที่

วันนี้ ผู้อ่านคิดหรือยังครับ ว่าเกิดมาเพื่ออะไร ทำอะไร อยู่ไปทำไม? เตือนตนเองถึงภารกิจในชีวิตนี้

อย่างน้อย อย่ามีชีวิตอยู่ด้วยการทำเลว จนคนสาปแช่งไปทั่วปฐพี และจะถูกตัดสินจำคุกในเร็วๆนี้ละกันครับ

หลับเถิดข้ารับใช้ฟ้า ปวงประชาธิปตาย

3 Comments

หลับเถิดข้ารับใช้ฟ้า ปวงประชาธิปตาย

 

 

3974857low

 

 

 

ขึ้นหัวข้อมาเช่นนี้ ย่อมมีความหมาย…

จะว่าไป ข้าพเจ้ายอมรับว่า หัวข้อเรื่องวันนี้ เลียนแบบมาจากคำพูดบนเวทีชุมนุม ที่ว่า “หลับเถิดทหารกล้า ปวงประชาจะคุ้มภัย” เป็นการเหน็บแนมเหล่าทหาร ที่ยินยอมให้รัฐบาลทำอะไรก็ได้ตามอำเภอใจ แม้ว่าสิ่งต่างๆเหล่านั้นจะหมิ่นเหม่ต่อการโจมตีสถาบันพระมหากษัตริย์ ดังที่ผ่านมา ตั้งแต่เรื่องคุณจักรภพ, ขบวนการโจมตีสถาบัน ไม่ยืนเคารพเพลงสรรเสริญฯ-เว็บไซต์โจมตีราชวงศ์-รัฐบาลปกป้องผู้โจมตีสถาบัน ฯลฯ

                คิดว่าคำพูดบนเวที คงเสียดแทงเข้าไปในใจดำของทหารจำนวนมาก โดยเฉพาะในทหารระดับล่าง ที่เป็นผู้ใต้บังคับบัญชา ทำอะไรไม่ได้มาก ต้องเชื่อฟังคำสั่งผู้บังคับบัญชาเป็นหลัก

คำพูดเดียวกันนี้ยังสะเทือนใจประชาชนจำนวนมาก ที่ส่วนหนึ่งล้วนมาชุมนุมกันเพื่อขับไล่รัฐบาลที่ไร้ความชอบธรรมในการบริหารประเทศ

สะเทือนใจ ในความพินาศย่อยยับของประเทศไทย

 

เพราะว่ารัฐบาลอ้างเสียงประชาชนจำนวนมากที่เลือกเข้ามา โดยไม่สนใจประชาชนจำนวนมากที่ไม่ชอบใจรัฐบาลเช่นกัน

                กลับมาดูชื่อเรื่องของข้าพเจ้านี้ แม้จะเลียนแบบมา กลับเป็นคนล่ะความหมาย

เป็นความหมายโดยรวมของปัญหาประเทศชาติทุกวันนี้

ทุกวันนี้ ปัญหาของประเทศชาติ ที่มีมากมายมหาศาลนั้น ทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ สังคม การศึกษา สาธารณสุข ฯลฯ กลับไม่ได้มีครั้งใดที่ร้ายแรงถึงเพียงนี้อีกแล้ว

เพราะ มิใช่เพียงแค่เรื่องของการทุจริตมหาศาล อีกต่อไปแล้ว

                มิใช่เพียงแค่เรื่องของนอมินี ที่ใช้อำนาจล้นฟ้าเพื่อพวกพ้อง

                มิใช่แค่เรื่องโจมตีสถาบันสูงสุด เพื่อผลประโยชน์ทางการเมือง “ยุทธการพลิกฟ้า คว่ำแผ่นดิน”

                แต่กลายเป็นเรื่องที่หนักกว่านั้น คือ “การเสียแผ่นดิน”

นำไปสู่การ “การสูญเสียอธิปไตย”

 

1658692_GpQL2r1Ko54043

               

ตั้งแต่การเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครอง ปี2475 ถามว่า มีครั้งใดที่ประเทศไทยเสียแผ่นดินบ้างหรือไม่…

                มีครั้งใดที่สูญเสียชิ้นส่วน ของด้ามขวานทองคำแห่งนี้หรือไม่…

                ครั้งนี้ กับเรื่องที่ถือว่าร้อนแรง ร้ายกาจ ที่สุดในตอนนี้ “ปราสาทพระวิหาร” จึงเป็นเรื่องพิสูจน์ชัดเจนตอบข้อสงสัยว่า รัฐบาลไทยยอมเสียตัว “ประสาทพระวิหาร” ให้เป็นของกัมพูชา เพื่ออดีตนายกรัฐมนตรีที่กำลังจะเข้าไปลงทุนธุรกิจ และประโยชน์มหาศาลในประเทศแห่งนั้น ใช่หรือไม่?

                โดยมีผู้จัดการเบ็ดเสร็จ คือ รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ ที่เป็นทนายความหน้าหอของอดีตนายกรัฐมนตรีคนนั้น นั่นเอง ร่วมมือกับอีกหลายฝ่าย จนจดทะเบียนเป็นมรดกโลกเบ็ดเสร็จ เขมรไชโย?

                ประชาชนไทย คนเฒ่า คนแก่ น้ำตานองกันทั้งประเทศ รัฐบาลนี้ทำสิ่งนี้เพื่อใคร ประชาชนไม่เคยได้มีฉันทามติให้ยกปราสาทพระวิหาร ไปเป็นของกัมพูชาเลยแม้แต่น้อย

คุณย่าของข้าพเจ้ายังจำได้ดีกับ ถ้อยคำแถลงของ อดีตนายกรัฐมนตรีที่เป็นถึงจอมพล สมัยสี่สิบห้าสิบปีก่อน แถลงด้วยความเจ็บช้ำ น้ำตาตกใน ถึงกรณีคำตัดสินของศาลโลก ที่ประชาชนชาวไทยไม่เคยยอมรับ ว่าเราสูญเสียปราสาทแห่งนี้ ให้แก่ผู้ใด และทางขึ้นปราสาทก็อยู่ในฝั่งไทย จะมาแอบอ้างว่าปราสาทเป็นของผู้อื่นได้อย่างไร

ข้ออ้างจำนวนมากที่รัฐบาลใช้ ว่าไทยไม่เสียดินแดน ไทยไม่เสียประโยชน์ กลับฟังไม่ขึ้นเลย ในสายตาประชาชน

เพราะเรื่องนี้ ความสูญเสียที่เกิดขึ้น ถือว่าเสียชาติ เสียแผ่นดิน

จะกลายเป็นประเด็นความขัดแย้งระหว่างชาติเลยทีเดียว

บนผืนแผ่นดินที่บรรพบุรุษ ของพวกเรา นับพันปี ได้ต่อสู้กันมาเพื่อให้เรามีประเทศไทยทุกวันนี้

“เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่ สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี เถลิงประเทศชาติไทยทวี มีชัย ชโย” เพลงชาติที่ต่อไปเราจะร้องได้ไม่เต็มปากอีกแล้ว

ประโยชน์ของคนเพียงไม่กี่คน กับความสูญเสียของคนทั้งชาติ

แล้วเราจะมีหน้าบอกลูกหลานไทยต่อไปได้อย่างไร ว่าเราไม่เคยเสียเอกราช เสียแผ่นดิน

 

มาพูดถึงเรื่องการสูญเสียอธิปไตย

อำนาจอธิปไตย หมายถึงอำนาจสูงสุดในการปกครองประเทศ และเป็นอำนาจทางกฎหมายที่เบ็ดเสร็จเด็ดขาด ไว้คอยบังคับประชาชนให้กระทำ หรืองดเว้นการกระทำสิ่งใด

                อำนาจสูงสุดของระบอบประชาธิปไตย ก็คือ อำนาจที่มาจากปวงชน

                แต่ประชาธิปไตยไทยแบบปลอมๆ ที่ยังขึ้นอยู่กับอำนาจทุน ซื้อเสียงเบ็ดเสร็จได้นั้น จึงทำให้อธิปไตยของประเทศนี้ ขึ้นอยู่กับนักลากตั้ง ที่มีเงินมาก ก็ซื้อเสียงมาลงคะแนนหย่อนบัตร แล้วเข้าไปกอบโกยในสภา

                แม้ว่าของเราจะพยายามเลียนแบบฝรั่ง คือจะพยายามแบ่งอำนาจเป็น อำนาจรัฐ-ฝ่ายบริหาร อำนาจการออกกฎหมาย-นิติบัญญัติ และ อำนาจศาล-ฝ่ายตุลาการ ก็ตาม

                แต่อำนาจรัฐ และอำนาจนิติบัญญัติ ถูกซื้อได้ด้วยอำนาจทุนจนหมดเสียสิ้นแล้ว

การค้ำยันอำนาจทุกวันนี้ เลยกลายเป็นเรื่องการฝากความหวังไว้ที่ฝ่ายตุลาการเพียงฝ่ายเดียว ซึ่งก็ยังมีความเชื่อกันว่า บางส่วนซื้อได้… เช่นกัน พวกชนชั้นกลางก็รอลุ้นถึงความยุติธรรมภายใต้ “ฟ้า” เมืองไทย

                การเสียปราสาทพระวิหาร ครั้งล่าสุดนี้ ยิ่งตอกย้ำการสูญเสียอธิปไตย

                เพราะแม้แต่อำนาจทุนที่ผ่านมาทั้งหลายทั้งปวง ต่างไม่มีกล้าก้าวล่วงไปถึงเรื่องการเฉือนแผ่นดิน แลกประโยชน์กับกลุ่มทุน

                ครั้งนี้ จึงถือว่าหนักหนาสาหัสมาก

                ล่าสุดข้าพเจ้าจึงขอชื่นชม และสรรเสริญเป็นอย่างยิ่งกับกรณี ข้าราชการท่านหนึ่ง คือ ท่านพลเอกปฐมพงษ์ เกษรศุกร์ ที่ออกมาเรียกร้องทหารออกมาร่วมชุมนุม ปกป้องพระมหากษัตริย์ จากการหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ และเรื่องที่ท่านเคยทำหนังสือคัดค้านเรื่องขึ้นทะเบียนพระวิหาร

                ถ้าพูดโดยไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด แต่ฝักใฝ่ รักในหลวง ถือว่า นี่คืออีกหนึ่งทหารของพระราชา

                ดังนั้น รัฐบาลยิ่งต้องออกมาแสดงความรับผิดชอบ มิใช่เพียงถือว่าเสียงในสภาเยอะกว่า จะยกปราสาทให้ใครก็ได้

 

ก็ขอทิ้งท้าย ว่า…

ถ้า ข้าราชการทุกฝ่าย ทุกเหล่า ข้าในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ข้าของแผ่นดิน ยังยอมเรื่องนี้กันอยู่ได้

ก็ควรยกประเทศนี้ให้เป็นของ คนที่ได้ประโยชน์จากการเฉือนแผ่นดินครั้งนี้เลย ไม่ดีกว่าหรือ

ตอกปิดฝาโลงศพประเทศไทย

บนน้ำตา เลือดเนื้อ ของประชาชน

ประชาธิปตาย…

นักการเมืองโรคจิต

6 Comments

นักการเมืองโรคจิต

                อยู่โรงพยาบาล พบว่า ทุกวันนี้คนป่วยเพิ่มมากขึ้น…
                เจ็บไข้ได้ป่วยทางกายไม่พอ ยังป่วยใจกันอีกต่างหาก…

                ท่ามกลางสภาพปัญหา สังคม เศรษฐกิจ การเมือง ของประเทศไทยปัจจุบัน

ปัญหาปากท้องประชาชน รายได้ไม่เพิ่ม ในขณะที่ค่าครองชีพเพิ่มขึ้นมาก อาหารการกิน ข้าวแพงขึ้น น้ำมันแพง ค่ารถแพง เสื้อผ้า อุปกรณ์ใช้สอยต่างๆแพงขึ้น คนหาเช้ากินค่ำอยู่ลำบาก จน เครียด กินเหล้า

                สังคมที่เสื่อมถอย สถิติอาชญากรรมเพิ่มขึ้น ฟังข่าวแต่ละวันแล้วเศร้าใจ ปล้น-ฆ่า-ข่มขืน-หมกศพ-หมกส้วม ทั้งนี้เป็นเพราะคนไม่มีทางออกกับปัญหาความเครียด อาชญากรหลายคนอ้างว่าไม่มีทางเลือก

ปัญหาสื่อมวลชน ขายข่าวไม่สร้างสรรค์ ไม่ได้คำนึงถึงประโยชน์ที่ประชาชนจะได้รับ แทนที่จะเผยแพร่ความรู้ ให้ปัญญากับประชาชน สร้างสรรค์คุณธรรมจริยธรรมอันดี กลับกลายเป็นสื่อมุ่งแสวงหาผลกำไร แข่งขันกันหารายได้บนความเสื่อมของสังคม สื่อหลายสำนักทุกวันนี้ ขายความบันเทิงชั่วครู่ แต่ให้ความทุกข์และสร้างปัญหายืนยาวกับประชาชน จนไปสู่ปัญหาสังคมระดับชาติ ประชาชนอยู่ในสังคมที่มีแต่ความเสื่อม สภาพจิตใจย่ำแย่

                การเมือง เป็นการต่อสู้ของสองฝ่ายอย่างยืดเยื้อ เรื้อรัง ฝ่ายหนึ่งอ้างเสียงข้างมากของบัตรลงคะแนนเลือกตั้ง อีกฝ่ายอ้างประชาชนผู้ปกปักษ์พิทักษ์ ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ จนพัฒนากลายมาเป็น “สงครามครั้งสุดท้าย” (วาทะแกนนำพันธมิตรฯ) เพื่อวัดกันไปเลยว่าประเทศไทยจะมีการปกครองแบบใด ระหว่างระบอบปัจจุบัน กับการเปลี่ยนแปลงการปกครองกลายเป็นระบอบสาธารณรัฐ

 การต่อสู้ทางการเมืองนี้ ฝ่ายหนึ่งบอกชัดว่าไม่สมานฉันท์กับโจรปล้นชาติ แม้จะมีคนบางส่วนในสังคมออกมาสร้าง ขบวนการริบบิ้นสีขาว ให้ทุกฝ่ายสมานฉันท์ แต่ก็ยัง “คุยกันไม่รู้เรื่อง เพราะฝ่ายหนึ่งไม่รู้เรื่อง” (คำพูด ฯพณฯ อานันท์ ปันยารชุน 8 มิถุนายน 2551) “ฝ่ายหนึ่งบอกว่าต้องเอาเข้าสู่กระบวนการยุติธรรมและอย่าไปแทรกแซงแล้วถ้าอีกฝ่ายไม่ยอมตอบประเด็นนี้ มันก็พูดกันต่อไปลำบาก” เรื่องราวการต่อสู้ สงครามที่ยืดเยื้อนี้ ทำให้คนที่ไม่สนใจการเมืองและประชาชนอีกมาก เบื่อการเมืองเป็นที่สุด ประชาชนเศร้าซึม กังวล เครียด

ยังไม่นับนักการเมืองผู้ใหญ่อีกหลายท่านในบ้านเมือง ที่ทุกวันดีแต่ใช้ปากโจมตีสื่อ โจมตีคนที่ไม่เห็นด้วย ใช้คำ หยาบคาย แต่กลับรณรงค์ให้นักเรียนไทยสมัยนี้ใช้ภาษาให้ถูกต้อง แหม! มันจะเป็นไปได้อย่างไรล่ะครับ ไอ้กระผมก็ลำบากใจในเมื่ออ้ายพวกนักการเมืองทุเรศยังทำไม่ได้เลย มันถ่อยดีจริงๆ (ผู้เขียนไม่ได้เลียนแบบคำพูดใครนะครับ)

samakresized

 

จากการศึกษา วงการแพทย์พบว่า สถิติคนป่วยทางใจเพิ่มขึ้นทุกปี ป่วยเป็นโรคจิต ก็เพิ่มขึ้นมาก

                โพลล์ต่างๆสำรวจดรรชนีชี้วัดความสุขประชาชน ลดลงฮวบฮาบกันเป็นแถว

                เราจะหาทางออกกันอย่างไรดี? กับวิกฤตชาติบ้านเมืองในตอนนี้  ไว้จะเขียนในตอนถัดๆไป…

                ตอนนี้ ขอเล่าอะไรน่าสนใจให้ผู้อ่านฟังก่อน เพราะพอพูดถึงนักการเมืองทีไร เรามักจะคิดถึงภาพพฤติกรรมการโกงกิน ทุจริต การโกหก โป้ปด การใช้อำนาจมืด เส้นสายในทางที่ก่อความฉิบหายแก่ประเทศชาติ การมั่วเซ็กซ์ ผิดลูกผิดเมีย การผิดศีลธรรม จริยธรรมอันดีของสังคม และ อื่นๆ ฯลฯ สารพัด

                ผมจะพยายามอธิบายพฤติกรรมเล่านี้ โดยใช้ความรู้ทางการแพทย์ที่เรียนมา

พฤติกรรมที่พวกนักการเมืองเหล่านี้ทำ เป็นการแสดงออกทางแบบแผนหรือลักษณะจำเพาะของแต่ละบุคคล เป็นผลรวมของความรู้สึกนึกคิด การรับรู้ ที่ดำเนินไปในชีวิตประจำวันปกติ เมื่อมีการแสดงออกที่ผิดปกติมากจนเกินไป จะเรียกว่าได้ว่ามี “ความผิดปกติของบุคลิกภาพ” พวกนี้จะเป็นโรค “พฤติกรรมเบี่ยงเบน” และต่างจากคนปกติมาก

                ตัวอย่างเช่น เรื่องอารมณ์แปรปรวน ในคนปกติสามารถอารมณ์แปรปรวนได้ เช่น ผู้หญิงในวัยหมดประจำเดือน เป็นต้น

สำหรับผู้ที่อารมณ์แปรปรวนมากๆจนเกินพอดี เช่น คนบางคน ตอนแรก อารมณ์ดี หัวเราะ ยิ้มแย้ม ชิมไปบ่นไป อีกสิบนาที ซึมเศร้า นิ่งเงียบ อีกห้านาทีกลับมาหัวเราะชอบใจอีก อีกสักพัก พอผู้สื่อข่าวถาม ก็โกรธพาลโมโห ด่ากราดคนอื่นไปทั่ว อันนี้ คนทั่วไปเห็นก็รู้ว่าบ้า และพบได้ในนักการเมืองบางท่าน เรียกว่า เป็นความผิดปกติของบุคลิกภาพ หรือมีพฤติกรรมเบี่ยงเบน นั่นเองครับ

ในภาษาทางการแพทย์ มีคำหลายคำที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติทางบุคลิกภาพ วันนี้ขอยกตัวอย่างเพื่อให้ความรู้เฉพาะบางคำ

 Histrionic หรือ ฮิสทีเรีย คนทั่วไปน่าจะเคยได้ยินคำว่า ฮิสทีเรีย และพาลนึกไปถึงผู้หญิงที่ชอบอยู่กับผู้ชาย จริงๆแล้วไม่ใช่ ฮิสทีเรียหมายถึง ลักษณะการชอบเรียกร้องความสนใจอย่างมาก

เราจะเห็นนักเมืองหลายท่านมีพฤติกรรมเรียกร้องความสนใจสูง โดยจะแสดงความคิด และความรู้สึกที่เกินความเป็นจริง แสดงสีหน้าท่าทางเกินจริง จะชัดเจนมากในช่วงเลือกตั้ง และในทุกวันนี้จะเห็นได้ในการแถลงข่าวต่างๆ พวกนี้จะทำทุกสิ่งให้มีความสำคัญมากกว่าที่เป็นอยู่ คือการสร้างภาพ ว่าตัวเองทำสิ่งต่างๆยิ่งใหญ่ มีบุญคุณต่อประเทศชาติ ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วอาจไม่ใช่เลยก็ตาม

ลักษณะพวกนี้ ยังมีเพิ่มเติมอีก คือเวลาพูดคุยมักจะจีบปากจีบคอ ทำตัวเหมือนแสดงละคร ใช้ภาษาสละสลวย จะเห็นได้ในนักการเมืองบางท่าน พูดภาษาอังกฤษอย่างสละสวยโจมตีศักดินา แล้วหาว่าคนอื่นแปลเป็นไทยผิด รวมถึงพวกนี้ มักจะทำตัวให้ดูดี หวีผมเรียบแปล้ อยู่ตลอดเวลา จนคนพาลคิดว่าเป็น “เจ๊”

Borderline นี่คือพวกอารมณ์แปรปรวน มีความสัมพันธ์กับผู้อื่นที่ไม่มั่นคง มีความผันแปรบ่อย พวกนี้ถ้าใครดีด้วยจะเทิดทูนบูชาอย่างมาก แต่ถ้าใครไม่เห็นด้วย มักจะโกรธอย่างรุนแรง ไม่เห็นความดีของคนคนนั้นอีกเลย จะเห็นได้จากนักการเมืองที่ผลักผู้ไม่เห็นด้วยหรือผู้คัดค้านไปเป็นศัตรูเสียทั้งหมด ประชาชนคนไหนไม่เลือกพรรคเราก็จะไม่ดูแล ถือเป็นศัตรู

Dependent คือพวกยึดถือพึ่งพา จะไม่สามารถทำอะไรได้เองเท่าไร อยากเป็นผู้ตาม ต้องให้มีคนนำก่อน ไม่ค่อยกล้าทำอะไรเอง ต้องให้คนอื่นมาทำให้ จะเห็นได้จากนักการเมืองที่ย้ายพรรค ย้ายมุ้งบ่อยๆ เพราะขาดเจ้านายไม่ได้ เพราะจะรู้สึกขาดที่พึ่งพิง และรู้สึกขาดเงินด้วย

Narcissitic พวกนาซีนั่นเอง คิดถึงพวกจอมเผด็จการ หรือนายกฯบางสมัยก็ได้ พวกนี้จะ คิดว่าตัวเองเป็นบุคคลพิเศษ หลงตัวเอง คิดว่าตัวเองมีความสำคัญอย่างมาก พวกนี้ชอบได้รับคำชม คำสรรเสริญเยินยอ แต่จะทนไม่ได้เลยกับคำวิพากษ์วิจารณ์ คำด่าทอ แม้ว่าจะเป็นคำวิจารณ์จากผู้หวังดีก็ตาม

คนพวกนี้มักเพ้อฝันถึงความสำเร็จ ชื่อเสียง หรือความสวยงามของตน วาดฝันโครงการเมกะโปรเจ็คล้านล้านบาทเลิศเลอ ที่อาจทำไม่ได้จริง

คนรอบข้างทั่วไปมักมองว่าพวกนี้ไม่เคยเห็นใจคนอื่น ไม่เคยพยายามเข้าใจความรู้สึกของคนรอบตัว หรือผู้ร่วมงาน ในบางครั้งพวกนี้จะเป็นพวกชอบหลอกใช้คนอื่นเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

แต่อย่างไรก็ตาม ฟ้าได้ลงโทษพวกนี้ เนื่องจากว่า ลึกๆแล้วพวกนี้จะมีความมั่นใจแบบเปราะบาง ถ้าโดนโจมตีมากๆเข้าก็จะซึมเศร้าได้ง่าย เช่น โดนม็อบประท้วง พวกนี้จึงต้องอาศัยหมอดีและเก่ง คอยช่วยเหลือ รักษา ให้ยา บรรเทา ก็จะกลับมาบ้าพลัง บ้าอำนาจ ได้เหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม ลาภ ยศ อำนาจ เงินตรา ทรัพย์สินไม่ยืนยง พอสิ้น อำนาจ สิ้นทรัพย์สิน ก็จะรู้สึกเหี่ยว และตายไปเองอย่างอเนถอนาถ

Schizophrenia เป็นโรคจิตที่พบบ่อยที่สุด มักมีอาการในช่วงวัยรุ่น รายละเอียดไม่ขอลงลึก ให้ไปหาอ่านเอง แต่ที่ชัดเจน ควรรู้ไว้คร่าวๆ คือ คนที่เป็นโรคนี้ จะมีความรู้สึกหลงผิด ที่เกินกว่าความเป็นจริง เช่นนึกว่าตนเองยิ่งใหญ่ถึงขั้นครอบครองประเทศชาติได้

พวกนี้มักมีอาการประสาทหลอนด้วย โดยเฉพาะ หูแว่ว ได้ยินเสียงเป็นเรื่องเป็นราว เช่น เดินไปตามถนน ได้ยินเสียงคนพูดกันเรื่องตัวเองกันมากมาย หรือ เสียงวิจารณ์ตัวเอง ด่าตะโกนให้ “เข้าคุก” “ออกไป”

[คลิกเพื่ออ่านต่อ Read more…]

อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ และ HOME COMING DAYS

7 Comments

อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ และ HOME COMING DAYS

วันพฤหัสบดีที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2551

สวัสดีครับ เพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง นักเรียนเก่าโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ทุกท่าน

ผมชื่อ ชเนษฎ์ ศรีสุโข (กล้า) เป็นนักเรียนเก่าโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ รุ่นที่12

คิดว่าทุกท่านที่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ ยังคงยึดมั่นในความเป็นโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ ความเป็นสถาบันของพวกเรา ที่ท่าน ดร.ธงชัย ชิวปรีชา ผู้ก่อตั้ง ได้ปลูกฝังอุดมการณ์ที่จะสร้างสรรค์ประเทศชาติให้พัฒนา นำพาความเจริญก้าวหน้า ความสุขมาสู่ประเทศชาติ สังคม ประชาชน โดยมีกระบวนการความคิดทางด้านวิทยาศาสตร์นำหน้า

รวมทั้งสืบสานเจตนารมณ์ ที่หวังให้พวกเราได้ร่วมกันสร้างประโยชน์ ตอบแทนแผ่นดินในอนาคต ทั้งในด้านการศึกษา, วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, งานวิจัย, Technologies Made by Thai, สิทธิบัตร ฯลฯ และนอกเหนือจากด้านวิทยาศาสตร์แล้ว ยังมีส่วนเกี่ยวเนื่องกับการแก้ไขปัญหาระดับมหภาคของประเทศทุกภาคส่วน ทั้งด้านการเมือง เศรษฐกิจ ความเป็นอยู่ ปากท้องประชาชน ด้านสังคม ด้านสุขภาพ ฯลฯ โดยมีความร่วมมือกัน ไปสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน

ทุกวันนี้ ผมคิดว่าทุกท่านกำลังทำอะไรเพื่อประโยชน์ของสังคมเท่าที่ทำได้ ในส่วนหน้าที่ภาระการงานของแต่ละท่านอยู่ บางท่านอาจเรียนทางด้านสาธารณสุข บางท่านอาจเรียนด้านวิศวกรรมศาสตร์ บางท่านไปทางเศรษฐศาสตร์ ฯลฯ และเหนืออื่นใด ผู้ที่เสียสละเป็นอย่างมากในการเรียนต่อด้านวิทยาศาสตร์ ทั้งในและนอกประเทศ ทั้งหมดนี้ล้วนมีความสำคัญไม่แพ้กัน ทุกท่านมีส่วนร่วมในการพัฒนาประเทศชาติอย่างขาดไม่ได้

ผมจึงเขียนจดหมายฉบับนี้ เน้นย้ำถึงความเป็นสถาบันของเรา ที่ควรรวมพลังสามัคคีกัน เพื่อทำการใหญ่ในอนาคต และขอแจ้งข่าวอันดี ถึงโอกาสในการที่จะได้กลับมารวมตัวกัน แม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆ เพียงไม่กี่วันก็ยังดี นั่นคือ Home Coming Days

ปีนี้ โรงเรียนของเราจะมีการจัดงาน Home Coming Days เหมือนในทุกปีที่ผ่านมา เป็นงานคืนสู่เหย้า จะมีการเชิญชวนนักเรียนเก่าทุกรุ่น ตั้งแต่รุ่นที่1 จนถึงรุ่นที่เพิ่งจบ (รุ่น15) ให้กลับโรงเรียน เพื่อไปพบปะพูดคุยเรื่องราวต่างๆ ความเป็นไปในชีวิตที่ผ่านมา ประสบการณ์ในสาขาวิชาชีพต่างๆ และอุดมการณ์ของโรงเรียนที่ไม่เสื่อมคลาย รวมทั้งการนำเสนอผลงานนักเรียนเก่า การเยี่ยมเยียนนักเรียนปัจจุบัน

ในส่วนของผมเอง ปีนี้ผมคิดว่าจำเป็นต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อโรงเรียนมากขึ้นไปอีกระดับหนึ่ง คือ การกลับไปบรรยายให้นักเรียนปัจจุบันฟัง หัวข้อเรื่อง “อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ กับสภาพความเป็นจริงของประเทศไทย”

เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม 2551 ผมทำหนังสือกราบเรียนท่านผู้อำนวยการฯ ขออาสาตัวในส่วนการบรรยายครั้งนี้ หลังจากนั้นได้ร่วมปรึกษาหารือกับเพื่อนๆที่เรียนในหลายสาขาวิชา หลายประเทศ พบว่ามีความเห็นพ้องต้องกัน

หลังจากท่านผู้อำนวยการได้รับหนังสือกราบเรียนฯนี้ ท่านได้เห็นความสำคัญ และให้ความเมตตากับผมมาก วันนี้(8พค51) ท่านได้ให้เกียรติเชิญผมเดินทางไปโรงเรียนเพื่อไปพูดคุยกับท่าน ถึงเรื่องการบรรยาย รวมถึงกำหนดการณ์ Home Coming Days ในปีนี้

หลังจากพูดคุยกับท่านร่วมหนึ่งชั่วโมง ได้ข้อสรุปเบื้องต้น ถึงเรื่องที่จะบรรยาย และ กำหนดการณ์ของวันบรรยาย คือ อยากให้จัดงาน Home Coming Days ขึ้นในวันพฤหัสบดีที่ 3 กรกฎาคม 2551 จนถึง วันเสาร์ที่ 5กรกฎาคม 2551 โดย ในวันพฤหัสบดี กับศุกร์นั้น จะเริ่มจัดตั้งแต่เย็น ประมาณเวลาคร่าวๆ คือ 18:00น -22:00น และวันเสาร์ เต็มวัน ตั้งแต่ 8:30น-17:30น การบรรยายของผมน่าจะอยู่ในวันแรกครับ

สำหรับกำหนดการ รายละเอียดเพิ่มเติมอย่างเป็นทางการนั้น คิดว่าหลังจากผ่านการพูดคุยประชุมอีกหลายครั้ง ของนักเรียนเก่าผู้เกี่ยวข้องและอาจารย์ผู้ซึ่งได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบงานนี้-อ.วชิรทาน แล้ว พวกท่านเหล่านี้จะมีตารางประชาสัมพันธ์ให้ทุกท่านทราบอีกทีหนึ่งครับ

กลับมาเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวท่านผู้อำนวยการนะครับ สุขภาพท่านยังแข็งแรงดีเมื่อเปรียบเทียบกับอายุ ยิ้มแย้มแจ่มใส ท่านยังมีความรัก ความเป็นห่วงใยในนักเรียนเก่าอยู่เสมอ แม้ว่าท่านใกล้จะเกษียณแล้ว กล่าวคือใกล้สิ้นสุดวาระการทำงานในเดือนมีนาคม 2552 ท่านมิได้ท้อถอยหรือหมดแรง ท่านก็ทำงานอย่างเต็มที่ มุ่งมั่น ขยันขันแข็ง เพื่อโรงเรียนและเพื่ออุดมการณ์ เหมือนอย่างเคยมาโดยตลอด โรงเรียนพวกเราทุกวันนี้เจริญเติบโตอย่างยิ่งใหญ่ในวงการศึกษาของไทย เป็นโรงเรียนนำร่องระบบการศึกษาโรงเรียนทั่วประเทศ และนำพาไปสู่การพัฒนาขับเคลื่อนประเทศด้วยหัวรถจักรวิทยาศาสตร์

ท่านผู้อำนวยการมีความภาคภูมิใจในตัวนักเรียนเก่าเป็นอย่างมาก รอยยิ้ม และเสียงหัวเราะแสดงถึงความสุขที่เปี่ยมล้นในการได้เห็นพวกเราแต่ละคน ประสบความสำเร็จในการศึกษาและอาชีพการงาน เป็นคนดี มีความสามารถ เพียบพร้อมด้วยจริยธรรม คุณธรรม ที่จะสร้างสรรค์สังคมในอนาคต

ท่านยังฝากความหวังว่าในอนาคตอีกยี่สิบสามสิบปี จะอยู่ได้เห็น พวกเรานักเรียนเก่า กลับไปช่วยเหลือโรงเรียน สืบทอดเจตนารมณ์แข็งแกร่ง ทั้งในฐานะผู้อำนวยการ ทีมงานผู้บริหารโรงเรียน และคณาจารย์ครับ

พร้อมกันนี้ ท่านผู้อำนวยการยังได้ฝากฝังถึงการช่วยกันกลับมาให้รายละเอียดข้อมูลนักเรียนเก่า กับทางเว็บโรงเรียน เพื่อติดตามความก้าวหน้าของนักเรียนเก่าแต่ละคนครับ

สุดท้ายนี้ ขอกราบขอบพระคุณ ท่านผู้อำนวยการธงชัย ชิวปรีชา และ อาจารย์วชิรทาน รวมถึง เพื่อน พี่ น้อง ผู้เกี่ยวข้อง เป็นอย่างสูง

ทางโรงเรียน คณาจารย์ และนักเรียนปัจจุบัน ยืนยันมาว่า

“ยินดีต้อนรับนักเรียนเก่าทุกท่านด้วยไมตรีจิตครับ”

ชเนษฎ์ ศรีสุโข
กล้า มหิดลวิทย์ฯ รุ่น 12
bloggla.com

หนังสือเรียนท่านผู้อำนวยการ
โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์

วันที่ 1 พฤษภาคม 2551

กราบเรียน ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์

เรื่อง โปรดพิจารณาการจัดชั่วโมงบรรยายเรื่อง “อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ กับสภาพความเป็นจริงของประเทศไทย” ในช่วงงาน Home Coming Week ประจำปี2551นี้

ข้าพเจ้า นายชเนษฎ์ ศรีสุโข เป็นนักเรียนเก่า โรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ รุ่น12 รวมถึงทีมงานบรรยาย ใคร่ขอส่งรายละเอียดสำหรับเรื่องที่ข้าพเจ้าต้องการบรรยายในงาน Home Coming Week ประจำปี2551นี้ เป็นการบรรยายสำหรับคณาจารย์ ศิษย์ปัจจุบัน และศิษย์เก่า พร้อมเนื้อหาบางส่วน จุดประสงค์ ความสำคัญของการจัดบรรยายนี้ ให้ท่านผู้อำนวยการและผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องได้รับทราบ และพิจารณาตามเห็นควร

รายละเอียดระยะเวลาชั่วโมงการบรรยาย และวันที่เหมาะสม ให้อาจารย์ผู้มีหน้าที่รับผิดชอบได้ติดต่อประสานงานกับข้าพเจ้าอีกครั้งหนึ่ง

อนึ่ง หากพิจารณาอนุมัติให้จัดบรรยายเพิ่มเติมนอกเหนือจากช่วงงาน Home Coming Week ด้วย หากทีมงานสะดวกแก่โอกาสและเวลาอันเหมาะสม พวกเรามีความยินดีอย่างยิ่งที่จะช่วยเหลือโรงเรียนโดยไม่คิดค่าตอบแทน

จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณา

 

นายชเนษฎ์ ศรีสุโข
โทร 08-xxxx-xxxx

อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ กับสภาพความเป็นจริงของประเทศไทย

ข้าพเจ้าเป็นนักศึกษาแพทย์ กำลังศึกษาในชั้นปีที่4 ที่โรงพยาบาลราชวิถี

ข้าพเจ้าเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ รุ่นที่12 ที่ทุกวันนี้ยังยืนหยัด ยึดมั่นในอุดมการณ์ของโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ ต้องการ สืบสาน เจตนารมณ์ ของท่านผู้ก่อตั้ง-ดร.ธงชัย ชิวปรีชา และคิดว่า ในอนาคตจะได้ทำงานและส่วนร่วมในการผลักดันวงการวิทยาศาสตร์ ระดับประเทศไทย ให้เจริญรุ่งเรือง

ข้าพเจ้าเห็นถึงความสำคัญของวิทยาศาสตร์ และสิ่งที่โรงเรียนเราพยายามทำมาโดยตลอด ภายใต้การนำของท่านผู้อำนวยการ การผลักดันหัวรถจักรที่จะนำประเทศชาติไปสู่การพัฒนา ตามอุดมการณ์และความคาดหวัง ที่ท่านได้ย้ำแก่พวกเราทุกรุ่นมาโดยตลอด รวมถึงเป้าหมายที่ว่า

พัฒนาหล่อหลอมนักเรียนของโรงเรียนให้
1. มีจิตวิญญาณของความเป็นนักวิจัยนักคิดค้นและนักพัฒนาที่มีคุณธรรมและจริยธรรมและรักการเรียนรู้
2.มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์มีความรับผิดชอบต่อสังคมรู้จักใช้ความสามารถของตนเองเพื่อประโยชน์ของส่วนรวมโดยไม่เห็นแก่ตัว
3. มีจิตสำนึกในเกียรติภูมิของความเป็นคนไทยมีความรักชาติบ้านเมืองและต้องการที่จะรับใช้ตอบแทนชาติบ้านเมืองตามความสามารถของตน
4. มีสุขภาพพลานามัยที่ดีรู้จักดูแลตนเองให้เข้มแข็งสมบูรณ์ทั้งกายวาจาและใจ
ทั้งนี้เพื่อพัฒนาไปสู่ความเป็นนักวิจัยทางด้านวิทยาศาสตร์คณิตศาสตร์และเทคโนโลยีที่มีความสามารถระดับมาตรฐานโลก (World Class) ที่มีจิตวิญญาณมุ่งมั่นพัฒนาประเทศชาติมีเจตคติที่ดีต่อเพื่อนร่วมโลกและธรรมชาตินักเรียนของโรงเรียนนี้ไม่น้อยกว่าร้อยละ70 มีศักยภาพในการศึกษาถึงระดับหลังปริญญาเอก

ปัจจุบันข้าพเจ้า นอกจากจะเป็นนักศึกษาแพทย์แล้ว ยังเป็นนักกิจกรรม นักคิด นักเขียน คอลัมนิสต์ นักเคลื่อนไหวทางการเมือง นอกจากอุดมการณ์ที่จะทำให้ประเทศชาติเราเจริญทางด้านวิทยาศาสตร์แล้ว ข้าพเจ้าคิดอยากจะพัฒนาประเทศชาติ ให้รุ่งเรือง ก้าวหน้า เพียบพร้อมในทุกด้าน ทั้งการเมือง เศรษฐกิจ สังคม คุณภาพชีวิต สาธารณสุข ฯลฯ และสิ่งที่สำคัญที่สุด คือด้านคุณธรรม จริยธรรม และความสุขทางจิตใจ เพื่อให้ประเทศของเรากลายเป็นประเทศพัฒนา ทั้งทางวัตถุ และทางจิตใจ มีจุดยืนในสังคมโลกได้อย่างแข็งแกร่ง มั่นคง เมื่อถึงจุดนั้นแล้ว การนำหน้าทางวิทยาศาสตร์ของประเทศเราจะยิ่งส่งเสริมกัน สร้างสรรค์ประโยชน์แก่มนุษยชาติ และสังคมของเราได้มาก

ข้าพเจ้าเรียนจบมาได้สี่ปีแล้ว อยู่ในสังคม สังคมตามสภาพความเป็นจริงของประเทศไทย ซึ่งต่างกับสังคมอุดมคติสมัยเรียนที่โรงเรียน ข้าพเจ้าค้นพบความจริงของสังคมไทยที่ยังมีปัญหาอยู่มาก และเป็นสิ่งที่สมัยตอนเรียนโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ไม่มีผู้ใดสอน ข้าพเจ้าไม่เคยได้รับรู้และสัมผัสจริงมาก่อน

ทุกวันนี้ คนทั่วไป ตั้งแต่ระดับรากหญ้าจนถึงระดับคนมีการศึกษา ไม่ได้ให้ความสนใจทางด้านวิทยาศาสตร์กันมากนัก ด้วยสภาพการเมือง เศรษฐกิจ และสังคมปัจจุบัน คนทั่วไปคิดเพียงแค่ทำอย่างไรให้มีฐานะ หาเลี้ยงปากท้องของตนได้ เพียงเท่านี้ก็เป็นเรื่องยากลำบากมากสำหรับหลายคนแล้ว ประชาชนจำนวนมากหาเช้ากินค่ำ บ้างไม่มีอันจะกิน คนส่วนใหญ่จึงมองและไขว่คว้าหาผลประโยชน์ส่วนตนเพื่อความอยู่รอดขั้นพื้นฐาน เสียมากกว่าการมองถึงความเจริญก้าวหน้าของประเทศ

สำหรับผู้มีอำนาจในประเทศเรานั้น หลายท่านมิได้สนใจใยดีถึงผลประโยชน์ของประเทศ มิได้สนใจถึงประโยชน์ของสังคม และประชาชนอย่างแท้จริง นักการเมืองหลายท่านยินยอมขายชาติ ขายแผ่นดินเพื่อสนองความทะยานอยาก ต้องการบารมีทางการเมือง คอรัปชัน การทุจริตกระทำผิดกฎหมาย สิ่งเหล่านี้กระจายตัวทั่วตั้งแต่สังคมเล็กๆจนถึงระดับรัฐบาล เห็นได้ชัดว่าทุกวันนี้ นักการเมือง และชนชั้นปกครอง ผู้นำประเทศ ทำลายมาตรฐานคุณธรรม จริยธรรม ของสังคมไทยไปเสียหมด จนทำให้ประชาชนคนทั่วไปเห็นผิดเป็นชอบ อาทิเช่น เห็นการโกงแล้วรวยเป็นเรื่องปกติ, การที่เจ้าของสื่อมวลชนหลายแห่งชื่นชอบในการขายข่าวฆาตกรรม อาชญากรรมทางหน้าหนังสือพิมพ์อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน จนทำให้ประชาชนเข้าใจผิด เห็นความชั่วเป็นเรื่องปกติ หลายคนคิดว่าทำชั่ว ทำผิดกฎหมาย แต่ได้เงินดี ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องเสียหายร้ายแรงใดใด ทั้งหมดนี้ล้วนทำให้ประเทศชาติเราอยู่ในภาวะวิกฤต

ซ้ำร้าย นักการเมืองก็ไม่ได้ส่งเสริมด้านการศึกษา และสติปัญญา ความเข้าใจให้แก่ประชาชน กลับดูถูกและอยากให้ประชาชนไม่ฉลาด จะได้ตามไม่ทันความคิดพวกตน ประชาชนทั่วไปก็มีปัญหาปากท้องมากจนไม่มีเวลาหาความรู้ข้อมูลข่าวสารที่ถูกต้อง รวมถึงวิทยาศาสตร์ ที่เกี่ยวเนื่องกับชีวิตประจำวันของเราทุกอย่าง กลับถูกละเลย ส่วนหนึ่งก็เพราะผู้ที่มีอำนาจเกี่ยวข้องไม่ได้ให้ความสนใจ ไม่ส่งเสริมนั่นเอง กลับไปมองแต่เรื่องผลประโยชน์ และการหาเสียงเสียเยอะกว่า ข้าพเจ้าจำได้แม่น สมัยข้าพเจ้าเรียนอยู่ที่โรงเรียน มีนักการเมืองมาหาเสียงที่โรงเรียนเราบ่อยครั้ง รวมถึงบางท่านมาหาเสียงด้วยการคิดแจกคอมพิวเตอร์ให้พวกนักเรียนคนละเครื่องเลยทีเดียว

สภาพสังคมเช่นนี้ การแข่งขันของคนปัจจุบัน หากอยากเป็นใหญ่ในหน้าที่การงาน หรือทำอะไรให้สำเร็จแล้ว ต้องใช้เงิน งบประมาณจำนวนมาก ความสามารถ รวมถึงที่ขาดไม่ได้ คือเส้นสาย สังคมไทยยังเต็มไปด้วยระบอบอุปถัมภ์ ศักดินาเก่าผสมผสานทุนใหม่ ที่ล้วนเล่ามองเห็นประโยชน์ของพวกพ้องตนสำคัญก่อนเสมอ อุดมการณ์สร้างสรรค์ชาติแบบท่านอาจารย์ ดร.ธงชัย จริงๆนั้น หาได้ยาก

ข้าพเจ้าเคยมีโอกาสได้คุยกับคุณอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ได้ทราบว่าท่านได้เป็นผู้ผลักดันช่วยเหลือตอนก่อตั้งโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ของเรา ข้าพเจ้าได้ถามยืนยันกับ ท่าน ดร.ธงชัย ชิวปรีชาอีกครั้ง ในเวลาต่อมา พบว่าเป็นความจริง นี่เป็นการแสดงให้เห็นว่า แม้แต่การเปิดโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ จนถึงการที่โรงเรียนเราสร้างสรรค์สิ่งดีดีแก่ประเทศชาติได้ในปัจจุบันนี้ ก็ต้องใช้เส้นสาย และกำลังภายในผลักดันมาก

ดังนั้นการจะทำสิ่งดีดีที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาตินั้น ไม่ได้ประกอบด้วยความสามารถทางด้านวิชาการ หรือด้านวิทยาศาสตร์เพียงอย่างเดียว ไม่ได้ประกอบเพียงคุณลักษณะความเป็นคนที่สมบูรณ์หรือลักษณะที่โรงเรียนสั่งสอนเพียงเท่านั้น การอยู่ในสังคมยังประกอบด้วยปัจจัยต่างๆที่สำคัญอีกมาก

ความมุ่งมั่นและอุดมการณ์พัฒนาประเทศชาติของพวกเราจะไม่สามารถสำเร็จได้เลย หากขาดซึ่งความเข้าใจในสภาพความเป็นจริงของสังคม ขาดทักษะการติดต่อประสานงานกับผู้อื่น ขาดความเป็นผู้นำ ขาดเส้นสาย สัมพันธภาพอันดี ขาดงบประมาณ รวมถึงที่สำคัญที่สุด คือขาด “โอกาส”ในการนำความสามารถของตนมาใช้เพื่อประโยชน์ส่วนรวม

นอกจากนั้น ความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์เพียงอย่างเดียวในตอนนี้ ไม่สามารถตอบโจทย์การพัฒนาของประเทศชาติ และการแก้ไขปัญหาในภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้นได้ครบถ้วน

ประเทศไทยยังต้องมีการพัฒนาควบคู่ในหลายด้าน ไปพร้อมๆกับการพัฒนาด้านวิทยาศาสตร์ พวกเราต้องการการพัฒนาโดยรัฐบาล ผู้นำประเทศที่เห็นความสำคัญของการพัฒนาประเทศชาติ ยึดประโยชน์ส่วนรวม มากกว่าประโยชน์ส่วนตน และต้องเป็นผู้เข้าใจในความสำคัญ และส่งเสริมการศึกษา ส่งเสริมด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีอย่างเต็มที่ สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ยากเกินความสามารถของพวกเรา ที่ในอนาคตเป็นผู้มีอำนาจ เป็นชนชั้นนำ ปกครองประเทศ และช่วยเหลือ สนับสนุนกันอย่างเต็มที่ ให้โอกาสแก่ผู้มีความสามารถทางด้านวิทยาศาสตร์ได้แสดงออก และนำมาใช้เกิดประโยชน์จริง

การจะทำให้อุดมการณ์วิทยาศาสตร์เป็นที่รู้จัก สภาพสังคมไทยจำเป็นต้องพร้อม และเจริญในหลายๆด้านมากกว่านี้ก่อน เมื่อสภาพสังคมพร้อม ประชาชนอยู่ดีมีสุข ก็สามารถเข้าใจถึงความสำคัญของการพัฒนาประเทศด้วยวิทยาศาสตร์ ได้ไม่ยาก

ณ ตอนนี้ ข้าพเจ้าเชื่อว่าศิษย์เก่าบางคนเมื่อจบจากโรงเรียนแล้ว มีการเปลี่ยนแปลงอุดมการณ์ไปมาก มุ่งหวังเพียงหาเลี้ยงปากท้องของตนก่อน แม้บางส่วนอุดมการณ์สูง ได้ศึกษาต่อทางด้านวิทยาศาสตร์ ได้ทุนไปต่างประเทศ แต่ในสภาพสังคมที่ยังมีปัญหาอยู่ คนเหล่านี้จบมาก็ไม่สามารถทำงานในประเทศไทยได้ ขาดงบวิจัย ขาดพลังผลักดัน สุดท้ายอาจเป็นการสมองไหล คือถูกต่างประเทศดูดไปทำงานที่เมืองนอก การที่ใช้อุดมการณ์มหิดลวิทยานุสรณ์ ศึกษาหาความรู้มาทั้งชีวิต ก็กลายเป็นสูญเปล่า

แม้ว่าโรงเรียนเราจะกลายเป็นโรงเรียนระดับโลก ที่สร้างสรรค์นักวิจัยจำนวนมาก แต่หากไม่ได้มีโอกาสทำหน้าที่ในเมืองไทย ไม่มีการอุปถัมภ์ งบประมาณที่จะสนับสนุนดูแลผู้คนเหล่านี้ ก็แย่

นั่นหมายความว่า แม้ดร.ธงชัย ท่านได้ทำการผลักดันวงการวิทยาศาสตร์ไทยตามแนวทางของท่านมาโดยตลอด เป็นพันธกิจที่ดีมากและยิ่งใหญ่ ประสบความสำเร็จก็มาก แต่หากมองในสภาพความเป็นจริงปัจจุบันแล้ว การที่พวกเราศิษย์ที่จบมา จะพยายามผลักดันการพัฒนาประเทศชาติด้วยวิทยาศาสตร์ต่อไปนั้น โดยเฉพาะในยุคสังคมเสื่อมลง กลียุคเช่นนี้นั้น ยังมีขอบเขตจำกัดอีกมาก และสิ่งเหล่านี้ นักเรียนของเราไม่รู้ จนกว่าจะได้ประสบพบด้วยตนเองก็สายไปเสียแล้ว

เรื่องเหล่านี้เป็นความจริง ที่พวกเราหลายๆคน ยังไม่เข้าใจ และทุกวันนี้หลายคนยังมีแนวทางการใช้ชีวิตหลังจบการศึกษาจากโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ที่ไม่เหมาะสม หลายคนเรียนจบโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ออกมาแล้ว เต็มไปด้วยความฝัน ความมุ่งมั่น เพราะน้องๆหลายคน ตอนอยู่ในโรงเรียน อยู่ในสภาพสังคมที่ดีเกินไป เป็นสภาพสังคมสำหรับเด็กอัจฉริยะ และยอดคน เมื่อเรียนจบมา ทุกคนจึงจำเป็นต้องปรับตัวมากในสภาพความเป็นจริง ที่อาจไม่เหมือนสังคมอุดมคติแบบโรงเรียนเราพอขาดการเตรียมพร้อมแล้ว หลายคนละทิ้งความฝัน ความมุ่งมั่นอันดีไป

นักเรียนของเราจะมีวิธีการอย่างไรที่อยู่รอดในสังคม และทำตามอุดมการณ์ของพวกเราได้ เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าและทีมงานบรรยาย อยากนำเสนอ

ประเทศไทยตอนนี้ ทุกภาคส่วนไม่ได้อยู่ในสภาพดีเด่น ดีพร้อม ไม่ได้อุดมคติเหมือนโรงเรียนของเรา สิ่งที่นักเรียนแต่ละคนต้องเผชิญหลังจบการศึกษา และแนวทางการปรับตัว ในสังคมจริง อย่างไม่ละทิ้งความฝันของพวกเราต้องทำอย่างไร ทำอย่างไรเพื่อที่จะก้าวสู่ความเป็นผู้นำทางสังคม และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงสังคมให้ก้าวหน้าในทุกด้าน มิใช่เพียงด้านวิทยาศาสตร์อย่างเดียวเท่านั้น

ตลอดจนการมีชีวิตอยู่ในสังคมร่วมกับคนปกติ ที่ไม่ได้เข้าใจในหลักการวิทยาศาสตร์ อย่างไม่ละทิ้งอุดมการณ์วิทยาศาสตร์ หัวรถจักร พัฒนาประเทศ รวมถึงคอยเผยแพร่หลักการพัฒนาชาตินี้เมื่อมีโอกาส จะทำได้อย่างไร เป็นจริงได้แค่ไหน

หนทางการเปลี่ยนแปลงประเทศชาติด้วยวิทยาศาสตร์ ไม่ใช่เรื่องง่ายครับ แต่หากพวกเราทุกคนร่วมมือกัน ด้วยความเข้มแข็งของสถาบันพวกเรา คือโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ เราจะทำได้ ทั้งนี้ต้องเข้าใจในหลักการที่ว่าและสภาพความเป็นจริง ตรงกันเสียก่อน และมีจุดร่วม เห็นประโยชน์ในการสร้างความเป็นสถาบัน นั่นหมายถึงว่า แม้ว่า ดร.ธงชัย ชิวปรีชาจะไม่อยู่กับพวกเราแล้ว อุดมการณ์ ความคิด ความร่วมมือจะยังคงอยู่ได้อย่างไร เป็นเรื่องที่ต้องพูดคุยกันครับ

คิดว่าด้วยความสำคัญ และจุดประสงค์ดังที่กราบเรียนมาให้อย่างคร่าวๆ น่าจะพอทำให้ หัวข้อการบรรยาย “อุดมการณ์ ความฝัน มหิดลวิทย์ฯ กับสภาพความเป็นจริงของประเทศไทย” ได้รับการพิจารณาครับ

สุดท้ายนี้ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ ดร.ธงชัย ชิวปรีชา มากครับ บุญคุณที่ท่านได้สร้างโรงเรียนแห่งนี้ และสอนสั่งพวกเรา ไม่สามารถทดแทนได้หมด ข้าพเจ้าเชื่อว่าทุกคนภาคภูมิใจในความเป็นมหิดลวิทยานุสรณ์ ที่ไม่มีที่ไหนในประเทศนี้เทียบเคียงได้ และสิ่งที่ท่านอาจารย์ธงชัยได้ริเริ่ม จะเป็นก้าวแรกที่นำไปสู่การพัฒนาประเทศชาติอย่างยั่งยืน เจริญรุ่งเรืองในอนาคต

มุทิตาจิต ถึง อาจารย์แพทย์อำพล

3 Comments
มีข่าวน่ายินดีครับ หวังว่าเพื่อนๆทั้งผู้ร่วมวิชาชีพเดียวกัน และทุกคน จะร่วมยินดีด้วย
หลายคนอาจสงสัยว่าใครคือหมออำพล?
ท่านอาจารย์หมออำพลเป็นนักศึกษาธรรม และนักปฏิบัติธรรมครับ ท่านนับถือพุทธทาส และศึกษาพุทธในหลายดินแดน เดือนทางเพื่อศึกษาพุทธรอบโลก
โดยเฉพาะไต้หวัน ท่านไปมาแล้วหลายครั้ง พร้อมกันนั้น ยังชวนบิ๊กๆทั้งหลายไปไต้หวันด้วยกันบ่อยๆครับ
ท่านสนใจในลัทธิ สือจี้ ที่เน้น การปฏิบัติที่เป็นประโยชน์แก่บุคคลอื่นในสังคม
ท่านเคยมาบรรยายเกี่ยวกับเรื่องจริยธรรม ให้แก่นักศึกษาแพทย์ วิทยาลัยที่ข้าพเจ้าอยู่ครับ
สิ่งที่ท่านได้ทำและผลักดันมาตลอดชีวิต ที่เห็นได้ชัดคือ สิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ประชาชน และสังคมครับ
แม้จะอยู่ในแวดวงคนใหญ่คนโต (ถ้าใครสนใจจริง ต้องไปหาประวัติเพิ่มเติมครับ เขียนสิบหน้าA4ก็คงไม่หมด)
เป็นถึงที่ปรึกษา รัฐมนตรีสาธารณสุข มาหลายยุคหลายสมัย, 4เสือ แพทย์ชนบท (สนิทกับ อ.สงวน เลขาฯ สปสช. ผู้ที่เพิ่งเสียชีวิตไป-เจ้าของไอเดีย30บาทที่ถูกทักษิณยืมไปใช้ทางการเมือง), ผู้อำนวยการศูนย์ปฏิรูประบบสุขภาพแห่งชาติ  , เกี่ยวข้องกับ สสส.(องค์การชื่อดังครับ ใครไม่รู้จักต้องรีบรู้จักนะครับ), อดีตสมาชิกสภานิติบัญญติแห่งชาติ ฯลฯ
ยิ่งใหญ่ระดับ รัฐมนตรีทุกคน ต้องให้เกียรติครับ
ท่านได้ทำงานร่วมกับบุคคลที่ดี มีชื่อเสียงในวงการสาธารณสุขหลายท่าน อาทิเช่น อ.ประเวศ ราษฎรอาวุโส ครับ
ท่านเคยกล่าวไว้ครับ เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า ว่า  ลาภ ยศ สรรเสริญ เสื่อมไปตามกาลเวลา
สักวันหนึ่งท่านก็ต้องตายเหมือนทุกคน
ข้าพเจ้าก็เห็นด้วยเช่นกันครับ ไม่ว่าจะใหญ่คับฟ้า สุดท้ายทุกคนเล็กกว่าโลงครับ
ทุกวันนี้ อาจารย์หมอท่านไม่ได้เลื่อมใสเพียงการสวดมนต์เพื่อหวังบรรลุ ท่านเน้นการปฏิบัติเสียมากกว่า
และเป็นการปฏิบัติที่เป็นตัวอย่างอันดี แก่แพทย์ทุกคนครับ
ขอร่วมส่งมุทิตาจิตถึงท่านครับ
ในเรื่องบุญกุศลที่ได้จากการช่วยเหลือสรรพมนุษย์ ทั้งหลาย
ปล. ใครอยากรู้เรื่องแพทย์ชนบท ซึ่งเกี่ยวพันกับการเมืองมาโดยตลอด พยายามศึกษาได้ครับ
เกี่ยวกับเว็บไซต์ สช. ครับ
http://www.hsro.or.th/demo/home.html <เว็บไซต์ สช.ครับ
http://www.hsro.or.th/demo/cont_january/article_01.51.pdf <บทความของอาจารย์หมออำล ที่มีต่อ การจากไป ของ อาจารย์หมอสงวนครับ
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
“หมออำพล” นั่งแท่นเลขาธิการ สช.
โดย ผู้จัดการออนไลน์ 27 เมษายน 2551 12:10 น.


“หมออำพล” นั่งแท่นเลขาธิการคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ มติเอกฉันท์ รอ สธ.ส่งเรื่องซี 11 แล้วจะลาออกมาทำงาน สช.ต่อ

นพ.วิชัย โชควิวัฒน ประธานคณะกรรมการบริหารสำนักงานสุขภาพแห่งชาติ (สช.) กล่าวว่า ในการประชุมคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (คสช.) ที่มี นพ.สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี รองนายกรัฐมนตรีเป็นประธาน เมื่อวันที่ 25 เม.ย.ที่ผ่านมา นพ.สุรพงษ์และนายไชยา สะสมทรัพย์ รมว.สาธารณสุขติดภารกิจ จึงให้ตนเองประธาน ซึ่งมีมติในการเลือกเลขาธิการสช.จากผู้สมัครทั้งสิ้น 3 ราย โดยมติในที่ประชุมเป็นเอกฉันท์เลือกให้ นพ.อำพล จินดาวัฒนะ ดำรงตำแหน่งเป็นเลขาธิการ สช.วาระ 4ปี

สำหรับขั้นตอนต่อไปคงไม่ต้องนำเสนอมติที่ประชุมที่คัดเลือกให้นพ.อำพลเป็นเลขาธิการสช.เข้าสู่คณะรัฐมนตรีแต่อย่างใด สามารถนำเสนอนายกรัฐมนตรีลงนามแต่งตั้งได้ทันที ซึ่งขณะนี้นายกรัฐมนตรีมอบหมายให้ นพ.สุรพงษ์ สืบวงศ์ลี รองนายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับผิดชอบได้

ด้านนพ.อำพล จินดาวัฒนะ ว่าที่เลขาธิการคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ กล่าวว่า ไม่ได้รู้สึกดีใจหรือไม่ดีใจแต่อย่างใด เพราะเป็นเรื่องความเหมาะสมที่ คสช.พิจารณา ส่วนตัวก็เหมือนกับการทำงานต่อไป เพราะที่ผ่านมาก็เป็นผู้ทำงานผลักดัน พ.ร.บ.สุขภาพแห่งชาติมาตั้งแต่ต้น ซึ่งตั้งใจให้ พ.ร.บ.เกิดประโยชน์กับประชาชนที่สุด

“เมื่อ คสช.มีมติเลือกผม ตามขั้นตอนก่อนที่จะรับตำแหน่งผมต้องลาออกจากการเป็นข้าราชการก่อน ซึ่งขณะนี้อยู่ระหว่างการที่กระทรวงสาธารณสุขจะนำเรื่องการเลื่อนระดับข้าราชการระดับ 11 เข้าสู่ที่ประชุมคณะรัฐมนตรีรับทราบ จากนั้นก็จะลาออกและมารับตำแหน่งเลขาธิการสช.ตามขั้นตอน ซึ่งไม่น่ามีปัญหาแต่อย่างใด” นพ.อำพล กล่าว

นพ.อำพล กล่าวว่า หน้าที่หลักของ สช.คือเป็นฝ่ายประสานให้ภาครัฐ ภาคสังคม ฝ่ายวิชาการ ให้แก้ไขปัญหายากๆ สร้างสุขภาวะให้เกิดความสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความขัดแย้งระหว่างผู้ป่วยกับแพทย์ ที่อาจถอดบทเรียนในพื้นที่ที่สถานพยาบาลกับชุมชนมีความเข้าใจกันดี เพื่อเป็นบทเรียนให้กับกระทรวงสาธารณสุขให้เป็นแบบแผนในการอบรมผู้อำนวยการสถานพยาบาลในการลดปัญหาดังกล่าวต่อไป รวมถึงการลดการใช้สารเคมีทางการเกษตรเพื่อสุขภาพของประชาชนด้วย รวมถึงขับเคลื่อนให้สังคมขับเคลื่อนเป็นเมืองไทยหัวใจความเป็นมนุษย์ด้วย โดยมี สช.เป็นแกนนำขับเคลื่อนให้องค์กรต่างๆ ร่วมกันแก้ปัญหา

อนึ่ง คณะกรรมการบริหาร สช.ได้ประกาศศรับสมัครคัดเลือกเพื่อแต่งตั้งเป็นเลขาธิการสช.เมื่อวันที่ 8 ก.พ. และเปิดให้ส่งใบสมัครภายใน 10-14 มี.ค.จนเมื่อวันที่ 25 มี.ค.ได้พิจารณาคุณสมบัติผู้สมัครจากเอกสารมีผู้มีคุณสมบัติครบถ้วนตามข้อกำหนด 1 ราย ได้แก่ นพ.อำพล จินดาวัฒนะ โดยในวันที่ 4 เม.ย.มีการสัมภาษณ์ผู้ที่มีคุณสมบัติเข้ารับการคัดเลือกที่สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ