18 พฤษภาคม 2553
ชเนษฎ์ ศรีสุโข bloggla.com
นั่งเบื่ออย่างยิ่งในบ้านประหยัด(Safe house) หลังจากวิทยาลัยแพทยศาสตร์ประกาศหยุดให้1สัปดาห์ หวั่นเกรงความปลอดภัยในการเดินทางไปปฏิบัติงานที่ รพ.ราชวิถี-รพ.เด็ก
ซึ่งคิดถูกแล้ว เพราะข่าวล่าสุด(18พค) ห้องผ่าตัดโรคหัวใจ ตึกสอาด ศิริพัฒน์ ถูกกระสุนไม่ทราบฝ่ายยิงเข้ามา[มติชนออนไลน์] เลยไม่รู้ว่ายิงเข้ามาเพราะอะไร หวังจะข่มขู่ชีวิตใครหรือแค่กระสุนลูกหลงเข้ามาเฉยๆ
บทความนี้ได้รับเกียรติตีพิมพ์ลงวารสาร demo-crazy.com ฉบับที่ 17 หน้า 29 เดือน มีค-เมย 53
ชเนษฎ์ ศรีสุโข
มีคนบอกคนไทยลืมง่าย เราชอบลืมประวัติศาสตร์ เราไม่เรียนรู้จากประวัติศาสตร์…
ทุกวันนี้ คงไม่นับถึงเหตุการณ์ ตุลา14, 16 หรือ พฤษภา 35 แม้แต่เหตุการณ์ 7 ตุลาคม ที่ผู้ชุมนุมถูกตำรวจสลายการชุมนุมด้วยวิธีผิดสากล จนสูญเสียอวัยวะ บาดเจ็บ สูญสิ้นชีวิตกันไปมาก เหตุการณ์นี้คนจำนวนมากเริ่มไม่รำลึกถึงแล้ว และเชื่อว่าในอีกแต่ละปีที่ผ่านไป ผู้คนจะลืมเลือนกันไปมากขึ้น เหมือนงานตุลารำลึก ที่สุดท้ายเหลือเพียง “ญาติวีรชน” มากระทำพิธีรำลึกกันเท่านั้น
บทความนี้ไม่อยากซ้ำเติมผู้บาดเจ็บ-เสียชีวิต หรือสร้างความเคียดแค้นแก่ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดมากขึ้น แต่คงบอกเล่าเรื่องราวที่ได้ยิน-ประสบพบมา โดยพยายามไม่ใส่ความคิดเห็นด้านการเมืองของตัวเองลงไป
เหตุการณ์เมื่อคืน 10เมษายน2553 ที่อาจทำให้หลายคนนอนไม่หลับ และเป็นกังวลกันมาก…